Bir şiir okuyorum
İki heceden başlayıp
Uzaya bildiğine uzuyor
Sabrıma inat
İtiyor beni heyecanla son noktasına
Biliyorum bu şiir in sonu yok
Kerbela dan tutar yasını
Çıkar şeyh Bedrettinler den yola
Sürüklenir menemen den vatan uğruna
Bir roman olsa gerek
Yahut bir aşk öyküsü
Kâh nazım oluyor
Yurdundan ayrı sürgün
Kâh pir sultan olup asılıyor
Hınzır paşalar elinden
Bir değil üç değil
Yetmiyor Maraş
Ve Sivas ta çıkıyor karşıma
Yakılıyor gözler önünde
Dalında otuz yedi fidan
Türkü olup çağlıyor
Akarsu kadar aziz
Ve nesimiler den yaşatıyor hasretini
Bir roman olsa gerek
Yahut bir aşk öyküsü
Çekiyor sabırsızlıkla beni içine
Okudukça kahır ediyorum olanlara
Kahrettikçe çoğalıyorum
Her tarihe bir destan
Geçiyorum çağlar üstünde iz bırakarak
Bir roman olsa gerek diyorum
Yanaşmıyor bu sözlerime tarih
Yahut bir aşk öyküsü diyorum
Bağdaşmıyor gerçeğe
Uzaklaşıyor gönlümde ki aşk duygusu
Ya nasıl bir şey anlayabilmekte
Anlamı kadar zor
Yok değil çoktur bu işin tarifi
Nerde bu şiirin hecesi ölçeği
Anlamakta okuması gibi zor
Bir şiir okuyorum
Adı pirsultan
Destanlaşıyor koca yürek
Ve çağımda mahsuni babam
Sanmayın ki göçüp gidendir onlar
Onlardır bizi biz yapanlar
Onlardır tarihimizi yazanlar
Onlardır destanımızdan kahramanlar…
Reşat yıldız piroğlu