Hanfendi ; size bunları bizzat karşınıza dikilipte anlatmayı çok isterdim.lâkin kendimde o cesareti göremedim.Durakta her karşılaştığımız da, kaçırdığım otobüslerin haddi hesabı yok.Sizin servisinize binip de,iş yerime kilometrelerce uzak bir yerde inmek,tarifsiz bir keyif veriyor bana.Artık gülüp geçiyorum,patronumdan yediğim fırçalara...Her sabahın sizli olan kısımlarında güneşin doğduğunu bilmeseniz de, şöförünüze benide alması için,bir paket sigarayı rüşvet olarak verdiğimi öğrenmeseniz de,her aşk ile baktığım da gözlerinizi çevirseniz de,dilimdeki umut şarkısı oluyorsunuz...ve ben aynı nakaratla günü bitiriyor,geceyi eritiyorum.Saatler kala içime doğmanıza,kendimi aynanın karşısına buluyorum...20 kere ütü yapıyor,3 şişe parfüm bitiriyorum.Sonra ağır koktuğumu düşünüp duşa giriyorum.Çıktığımda ise,bir başka kıyafet deniyorum.Göz aşinalığınız bozulmasın diye,traş olmuyor,saçıma dokunmuyorum..Ayakkabılarım eski diye,her kuşluk vakti komuşumun yedeklerini istemekten utanmıyorum...

Gelmeden önce durağa,her türlü naneli şekeri emiyorum.Aramızda 4 koltuk mesafesi olsa da,her ihtimali düşünüyorum.Dediği gibi Yılmaz`ın "BEN SİZİN BENİ SEVEBİLME İHTİMALİNİ SEVİYORUM"
Görüdüğüm de sizi,kuşlar dakikalarca asılı kalıyor havada.Trafik duruyor.Bulutlar dönmekten müzdarip,güneş içime yapışmış...Dizlerimde 17 ağustos depremi,akut kalbimde enkaz arıyor...Çevirip de başınızı baksaydınız bana,hareket eden tek şey anbulans olurdu galiba.Bunları yazıyorum ama size vereceğimi sanmıyorum...Dedim ya KORKUYORUM...

Neyse...Acaba ne giydiniz ? merak içindeyim.1 saat 15 dakika kaldı buluşmaya,yüzünüze bakıp dua okumaya.Bu mektubu nasıl vereceğim acaba...En çok hangi renk hoşunuza gider mesela ? Hangi yemeği iştahla yersiniz sofranız da? Bende bugün siyah takımlarımı giydim,beğenirsiniz umuduyla.Ben yol alayım durağa,son 10 dakika nasılsa.Eğer sizde aşıksanız bana,gözlerime bakın yol boyunca...Mesafeler kısa olsa da...KALIN SAĞLICAKLA...


&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&


_______Beyefendi,okudum mektubunuzu hemde defalarca...Lakin bakamadım gözlerinize,yakışmazdı bana.Geç kaldınız mesela.Her ne kadar imkansız olsanız da, sizin için süslendiğim doğrudur oysa..Şöföre "Lütfen gelsin"dediğimi anlamasanız da...
Sizi ilk gördüğümde "Neden" dedim kendi kendime.Sonra topuğuyla ayakkabımın kırdım saatimi.Sizi benden esirgeyen zamanın kendisiydi.Deprem demişsiniz bensizliğe...İçime akıttığım yaşlarla dev dalgalar oluşturuyorum her öğlen molasında.Her sabah görüyorum sizi fakat yinede gözlerim arıyor iş çıkışında.Size bunları nasıl anlatırım bir çırpıda...
Kolay değil ki bakmak size.Aynada göremediklerinizi buluyorum kendimde.Açan papatyaları çok defa bahar sandım.burnuma gelen kokunuzla,kendime sarıldım.Her buğulandığında otobüsün camı,bilmediğim isminize yandım.Baş harfinizi hiç yazamadım...

Eve vardığında yolumun sonu, çok defa ağladım.Ve OĞLUM her anne deyişinde yıkıldım.Eşim her acıktığında duraktayım sandım..

ŞİMDİ NE OLUR AYRI OTOBÜSLERDE OLALIM
AMA AYNI ŞEHİRDE KALALIM...
ADAMIM ....

uğur köksal