Bak yine yanı başındayım, içim acıyor anne. Anne ne olur duy beni, bak işte tam burası acıyor. Bak gösteriyorum, işte burası. Tam yüreğimin yanı seni koyup kokladığım yer.
Ne olur duy beni. Anne sen bırakıp gidince, ben çok yalnız kaldım.
Artık, anneler babalar gününde harcayacağım paralarımı biriktirir oldum biliyorum bencillik ama siz yoksunuz ki . Hiç kimse duymuyor beni, içimdeki çocuğu çabucak büyütmemi istiyorlar, oysa ben çocuk kalmak istiyorum, çocuk yüreğime sığdıramadığım acınızla tükeniyorum. Küçücük boğazımdan geçmiyor hiç bir şey, siz olmadan olmuyor, hayatı beceremiyorum anne. Ben beceriksizim anne, hayatın suçu yok.

Hatırlıyorum, sizi gömüp geldiğimizde ağlamıştım küsmüştüm size, beni sevmediğinizi sanıyordum , önce biraz bağırıp, sonra küsüp yatıyordum. Saatlerce uyuyamıyor, sonra tek başıma yalnızlığımla kalıyorum. Yokluğunuza çok üzülüyordum anne. Büyüyemiyorum anne. Oysaki yaşımla beraber, yıllarda içimde büyüdü tıpkı özleminiz gibi, düşünceler başım acıtıyor, o düşünceler beynimi ısırıyor anne. Sen söyler misin, beynimi yemesinler anne.
Birazdan hava kararacak, gitmem gerekiyor, acılarım yine beni uyutmak istiyor ama ben uyuyamıyorum. Ne yapayım sizi düşünmekten bıkmadım, bıkamıyorum anne. Ama uyursam daha çabuk büyüyeceğimi bildiğimden uyumak da istiyorum.
Eğer ben uyuyamazsam rüya göremem o zaman. Ama ben rüya görmek istiyorum, söz bu yüzden hemen uyuyacağım anne. Yeter ki, sen geri gel, yine sıcacık ellerini saçlarımda hissedeyim. Sonra uyanınca yüreğim acıyor anne, senin yattığın o yer acıyor. Bak işte burası. Neden anne, neden bir daha gelmedin. Benim kahrımı senden başka kimse çekmez ki anne. Sen bile çekemedin tıpkı babam gibi.
Yıllar geçti bir tek ben kaldım benimle birde çocukluğum . Ben kötü bir çocuk muyum. Ben pis bir çocuk muyum. Yoksa beni sevmiyor musun anne. Bak anne hala bana bakmıyorsun, dinlemiyorsun beni. Anne, yüreğim hala acıyor. Bak işte burası. Anne, anne duymuyor musun beni. Yardım et anne, baş ucundayım, mezar taşının soğukluğu canımı acıtıyor. Tıpkı özlemin gibi…….. Anne, anne…

Nevin korkmaz

05/09/2008