İstanbul’un küçük bir mahallesinde otururduk küçük kardeşim ve ben, anne babamız biz çok küçükken bir göz oda evde bırakıp gitmişler, amca teyze bilmeyiz tüm ailemiz bu mahalledir ve hepsi anne babamız. Tek sığınağımız bir göz oda evimiz, tüm dünyamız ise sanki bu mahalleydi uzaklar yabandı bizim için belki de biz yabandık uzaklar için. Mahallemizde güneş doğuşunu önce kuşların cıvıltıları sonra çocukların sesleri haber verirdi her doğan gün yeni güne açan umut çiçeklerimizdi ve o mutlu çocuk çığlıkları…

Birde akasya ablamız vardı. En fazla elli’sinde ya vardı ya yoktu, Cumbalı eski bir konakta otururdu. Konak ailesinden miras kalmış. Tüm çocukluğu ve genç kızlığı bu iki katlı cumbalı konakta geçmiş. Mehmet ağabey ile evlendiğinde ise onaltı yaşındaymış ve görücü usulü ile evlenmişte kocasını ancak nikâhta görebilmiş. Bir de sardunyaları vardı ki hepsinin bir adı vardı sularken hepsiyle ayrı ayrı konuşur sonra dinliyormuş gibi anlamlı anlamlı başını sallardı. O zamanlar anlamazdık gülerdik bu haline. Hep aynı saatte penceresindeki sardunyaları sular tüm mahalle sardunya kokardı. Sulama bittiğinde oturur Mehmet abinin işten gelişini rengârenk sardunyaların arasından seyrederdi. Mehmet ağabey dedim de oda Şaşkın bakkal’da çalışırdı. Terzi olduğu da rivayet edilirdi. Hatta bulunduğu semtin isminden müsemma olsa gerek ki şaşkınlığından evine uğramayı unuturdu.

Saatlerimizi Akasya ablanın cama çıkış saatine kurardık hatta abartısız randevularımızı bile bunun bir saat sonrasına verirdik. Mahallemizin maskotu gibiydi.

Günler geçtikçe ne saatlerimizi eskisi gibi ayarlayabilir olduk ne de buram buram çiçek kokularını içimize çekebildik. Sonra duyduk ki, Mehmet ağabey bir şarkıcıya gönül vermiş buna dayanamayan Akasya ablamız ise derdinden yatağa düşmüş çok geçmeden de ince hastalıktan ölmüş. Kimsesizler mezarlığına defnetmişler, hem de bir akasya ağacının altına…

Şimdi ise Mehmet ağabey konağı satıp sevgilisine bir ev almış beraber oturuyorlarmış konağa yeni sahipleri taşındı. Ne penceresindeki sardunyalar eski kokusunu verir oldu ne de umutla beklenen saatler, hepsi şimdi akasya abla gibi toprak oldu. Ha bu arada Akasya ablaya mezar olan konağın adı “ SARDUNYA KOKULU AKASYA KONAĞI” oldu.

Nevin Korkmaz 19.10.2008