Bir gün yalnız kalmıştım koskoca istanbul sokaklarında.kaldırımlar o küçücük ayaklarımın altında dev bir beton asfalt gibiydi.Sabahın ilk ışıklarıyla işine yetişmeye çalışan annelerin babaların ayak seslerinin,araba kornalarının,market peteklerinin sesi istanbul sokaklarını kaplıyordu.Güneş yavaş yavaş tepeme gelmişti tüm sıcaklığını hissettiriyordu bana,o sıcakta ekmek parası kazanmaya çalışan inşaat işçileri,kağıt toplamaya çalışan okul çağındaki cocuklar zamana inat istanbul sokaklarında yaşam mücadelesi peşinde koşuyorlar.Ezan sesleri herşeyi unutturuyordu kulaklarımdan beynime gelinceye kadar.Hafif hafif güneş batmaya başlamıştı istanbul sokaklarında,işten dönenler yine o boş sokaklarda,sağ elinde iki ekmek sol eli boşta,bir ümitle iş bulmaya gidenlerin suratında ümitsizlik saklı,yine bir gün geçiyor.Kimilerine göre telaşlı,kimilerine göre sevinçli küçücük bir cocuğun gözüyle istanbul sokaklarında....