O, daha kendi varlığını fark ettiği ilk günden beri aşkı arıyordu.İlkez aşık olduğunda daha bir çocuktu,ancak yıllar sonra adını koyabildi bu aşkın: "Çocukluk Aşkı" .
Büyüyordu; bedeniyle birlikte ruhu ve yüreği, bu kez çok daha büyük bir aşk arıyordu hayatının en fırtınalı dönemlerinde.Bundan mıdır bilinmez hep gözleri kapıdaydı aradı durdu kim olduğunu dahi bilmediği aşkını.Nasıl tanıyacaktı ki onu daha önce hiç görmemişti.Nasıl emin olabilirdi onu bulduğundan.Hızla büyüyordu ve büyüdükçe ardında bıraktıklarının sayısı artıyordu farkında olmadan.Bahçedeki en güzel gülü bulana dek darmadağın etmişti bahçeyi.Oysa hepsi aynıydı elinde kalan son yaprak düşünce anladı.

Artık iyice büyüdüğüne karar verdi emindi kendisinden. Bir kez daha aynı hataya düşmeyecekti. Nereden bilirdi ki hikayelerin bir yerde birbiriyle kesiştiğini.Bu kez kimse onu yanıltamayacaktı,öyle sanmıştı.Halbuki daha hayat yeni başlıyordu öteki yüzünü göstermeye.Bilemezdi arkadaşını beklemek için girdiği mekandaki kızın beklediği aşk olup olmadığını...