merhaba şiir / okur dostlarım,

şiir, sadece beğenildiğinde bir yorumu almakla sınırlı kalmamalı,
site üyeliğinin özellikle, kendini ispatlamış ve beğenilen şairlerin, şiirlerini okutma, üyelere ihsan ettiği birikimi sunma anlamına gelmez gerçekten.

bilakis, tarzını, hedefini bulmaya çalışan, gelişmeye, sanat görüşünü evrensel boyutlara çıkarmaya; pratik manada ise ulusal (okunurluk) düzeyine çıkmaya gayretli bireylerin, olgun iletişimlerde bulunduğu bir paylaşım ortamı anlamına gelmelidir.

Gerçekte hiçbir kimse aynı düzeyde olamayacağından; farklı düzeydekilerin artıları/eksileri dengeleyici, yani geliştirici paylaşımları sunma kudreti ise kesinlikle damarında mevcut olacaktır.

Bu paylaşımın önündeki tek engel; başkalarının bencilliği veya gururu olmaktan daha ziyade; kendisinin ilk kıvılcımı yaratamamasından, başlatamamasındandır.

Paylaşımın karşılıklılığı ilkesi; karşılıklı olarak beğenip yorumlara girişme anlamına da asla gelmemelidir. Sadece, dostumuzun da en azından bir şiirinin nasıl algılandığını bilmek hakkına saygı manasına gelmelidir.

Yani dostların bu hakkına saygı göstermek; onların sanatsal (ya da sanata meyilli, öğrenci, gelişmeye açık) kişiliklerine saygı göstermektir. Çünkü onlar, bu amaçla sitede bulunmaktadırlar.

Yorum yapmaktan hoşlanmasak, zaman ayırmayı bir zahmet olarak görsek; o zaman bir araya gelip, şiirlerimizi birbirimize okutmaya çabalamanın ne anlamı olabilir ki? Yani, herkesin kendi şiirini okuduğu bir ortamda, başkalarınınkini göstermelik okuyup, ’alışverişte görsün’ tarzındaki zorunlu beğeni sözlerinin yapaylığından ne kazanabiliriz ki?

Kaldı ki yorum yapmak; asla bir birikim gerektirmiyor. Yani sadece, şiirden neyi algıladığını, hangi duyguların veya aktarma çabasının olduğunu söylemek yetiyor. Sonuçta, şiirselliğin teorilerinden dem vurmak belki de usta edebiyatçılara, eleştirmenlere bırakılması gereken bir iş olsun.

Paylaşıma sunulmuş bir şiir, başka hangi amaçla değerlendirilebilir ki?

İlk kıvılcım, şairin gereksiz tepkilerini çekse de yapılmalıdır. Çünkü amaç; kimsenin gelişmediği, aynı şiir düzeyini yinelediği, sanatsal kriterler açısından geri bildirimlerin yapılmadığı bir huzurevi koşulunu sağlamak değildir. Böyle olaydı; sanat açısından üretemez konuma gelmiş gönlü yaşlı kimselerin barındığı üzücü/sıkıcı bir ortama dönerdik.

ben mi?

her nerede olursam olayım, önce şiirlerim okunsun, ardından da bir laf etsinler diye baktım antolojiye başladığımda.. beğenirlerse ne ala! ama her söze de kaşlarımı çatıp bakabilirdim. hiç önemi yoktu bunun; çünkü kimseyi kırmamış ve nezaketi elden bırakmamıştım.. halen de nerede olursam olayım; karşılıklı geliştirici paylaşıma inanıyorum, algıladıklarımı belirtiyorum şiirden.

peki, ya siz?

saygılarımla.