Güne nasıl başlasam,bu yazıyı nasıl bitirecek olsam biliyorum ki neticesinde yaşadığım,yazdığım yine sen olacaksın.Senli cümleler oluşturacak bu yazıyı,tuttuğum orucu seninle açacağım.Senin yokluğunda gözlerime kaydettiğin “seni sevmek” adlı filmin fragmanını izleyeceğim,henüz “sen” sinemasında gösterime girmemişken.Sen diye başlayan yine sen diye bitiyorsa yüreğimde,bil ki hala ben sende kalmışım,yokluğunda yaşıyorum seni..

”İnsana,kendinden bahsettiğinde nasıl başı dönüyorsa,” bana senden bahsedildiğinde dönüyor başım.Nasıl bir çelişki bilemezsin sen ben olamamışken,ben sen olmuşum meğer.Hayallerime girdiğin bir yaz akşamında cır cır böceklerinin ses cümbüşü eşliğinde kurmuştum senli ve benli bir geleceği.Ve yine bir son bahar mevsiminde solmuştu sana açılan tüm aşk yapraklarım.Kuruttuğun sevda yapraklarını senin vefasızlığın sürükledi başka bir kente.Ve ben,sürüklediğin,bir kentin bilinmeyen sokağında seni bekliyorum senden habersiz.
Oysa gerçekleşmeye yakın ilk hayalimdin,kapısı açık yüreğinime bir meltem edasıyla girdin.Girdiğin gün anahtarı sende kalan,şimdilerde kilitli bir odanın içerisinde,dağıttığın hisslerimi topluyorum.
Uğruna “beni” oluşturan benliğime dair her bir şeyden vazgeçmiştim.Vazgeçmiştim çünkü sen varken önemi yoktu beni ben yapan değerlerin.Çünkü ben sendim.
”Sen” olduğum gün ben zaten ölmüştüm.Senden önce suskun,senle beraber coşkun,senden sonra kekeme bir dile sahibim.Susuyorum işte,korkuyorum konuşmaktan.Çünkü ne zaman konuşsam seni anlatıyorum,ne yazsam seni yazıyorum.Unutmadım seni,hem biliyorum unutamamda…

Ne zaman seni unutacağım desem kendimi kaybediyorum.Seni unutmak ne mümkün(!)Seni değil unutmak,unuttuğumu düşündüğüm gün ölüyorum…İşte sevgili “seni sevmek “adlı filmin fragmanını izliyorum “ben” sinemasında.Gözlerim doluyor,ağlayamıyorum.Bu film senin kurgularından ibaretmiş,bense gerçek hayattan alınmıştır sanıyordum. ”Ben” sinemasında gösterime giren ve tek seyircisi “ben” olan,senin yazdığın ve yine senin oynadığın,benimse bizzat yaşadığım bir filmin ardından ne kadar haykıracak söz varsa,yüreğime gömüyorum.Tıpkı seni gömdüğüm gibi…Ve şimdilerde susuyorum.Seni başka kime anlatabilirim yada sen yokken kim dinler beni,kim anlar sen dahi anlamamışken(?)

Gidişini sorgulamıyorum.Ama gelişine sitemim var.Bilesin (!)Böyle bir gidişi haketmedi bu yürek.
Ve bilesin sevmeyecek bir başkası benim gibi…