Dost demek kardeş demekti.Candaş,yoldaş demekti...Çaresizliğine,çare

demekti.AÇığını kapatan,zayıflığını örten demekti.Her zaman koşulsuz,sualsizce yanında

olandı...yarım kalmışlıklarını tamamlayan demekti...Dudaklarından

dökemediğini,anlayabilendi...DOST demekti..uçuruma yiten de dosttu,oradan kurtaran

da! Yüzündeki, hüznün nedeni de o’ydu,gülümsemeninde... seni ağlatan,en çok kıranda

dosttu! herzaman ’yanındayım’diyen dosttu,bigün ansızın bırakıp

gidende...kızgınlığın,kırgınlığın,yorgunluğun,çaresizliğin de adı dosttu,toparlayanın

ki tanımsız...iki gün önce seni hayattan koparan da o’ydu,iki gün sonra özürlerle kapına

gelende..!
gururun adı dosttu da,gurursuzluğun ki sevda.yıllar önce birlikte

ağlayabildiğinin adı dosttu,yıllar sonra karşında bir selamı esirgediğinde...

bugün varım diyenin de adı dosttu,yarın yokum diyen

varlığın da! İnkar edilemez tek gerçek dosttu,yarın dostluğunu inkar ettiğin de...bugün

yanında olan dosttu,yarın yanında olacağını ümit ettiğin SEVDA! dün sevdan uğruna bırakıp

gittiğin dosttu,bugün arkana baktığında kimseyi göremeyişinin nedeni SEVDA...Mutlu

edenin adı dosttu da,ya üzüntü verenin..?



20_08_2010
00_56