AKSİ SARMAŞIK
Aklımdan geçenleri kağıda dökmek istemiştim hep. Meğer hep seni anlatmışım bu akılsız bedene. Hep sen
varmışsın aklımın en derin köşesinde yalnız kaldığımda anladım…Sonra birden düşündüm neden yaşıyorum diye? Emanetmiş bana bu beden , seni kazanmak istediğimde anladım…
Sonsuzdu sevgim. Sen ve Aşk. Kozasından çıkan bir kelebek gibi seninle yeniden başlamıştı hayat ve
aşk… Hayata yeniden başladığımda, yeniden içten gülebildiğimde, kalbimin hızlanmasında ve yeniden biri
için bir şey yapabildiğimde anladım… Yine bir şeyler yazıyorum “O” biri için. Çevremdeki “eş, dost, arkadaş, akraba “ ne kadar becerebildiğimi söyleseler de, ben beceremediğimi düşünüyorum…
Aslında şu an seni düşünüyorum sadece ve kalem yazıyor sanki seni… Hani yazarsın, sonra güzel olmadığını düşünüp “sileyim ya da yırtayım” dersin ya ? Seni düşünüp yazdığım sonra da sildiğim tek bir cümleyi bırak! Tek bir kelime dahi olmadığında anladım, sevmenin bu olduğunu…Bak şimdi arada bir telefonum titriyor ve sen mesaj atıyorsun. Sana yazdığımdan haberin yok belki. Aslında var ya unuttum ben. Söz vermiştim sana yazacağımı hatırlıyor musun? Gerçek ne biliyor musun? Sanki bin yıldır sana yazmış gibi… Bin yıldır sen varmışsın gibi ve ben bin yıldır seni seviyormuşum gibi? Çok başkasın SEVGİLİ çooooooook! İşte içimden bu mısralar çıktığında anladım…Seni seviyorum ile başlayan tüm cümleleri sana vermeyi o kadar çok isterdim ki! Farkında değilsin ama sen diye başlayan ve sonu gelmeyen cümlelerimdin aslında. Aşk sana çok yakıştı be SARMAŞIK… Aşka dair ne varsa sana yazmak isteğimde anladım… Sen öyle başkasın ki yazmak yetmiyor satırlara… Bitirmem gereken bir yazı ama bitmemesi ve sona dek sürmesi gereken bir aşk var içimde sana karşı… Hani demiştim ya o gece bir mesajda “Ufukta parıltılı bir hayat bizi bekliyor” diye? Hatırladın mı ?İşte o gece anladım seni ne çok sevdiğimi…

AKSİ SARMAŞIĞA…

Aykut Hayati GÜNDOĞDU

26.12.2009