Kelimeler bazen yetersiz kalır. Dokunuşlar anlatır herşeyi , bazende konuşmalar yetersiz kalır . işte o zaman devreye şiir girer . çoğu zaman şairi şair yapan yaşadığı hayatıdır. Pek çok ülkede şairler kadar bile şiir okuyucusu maalesef yoktur. Yapılan her resmin sanat eseri olmadığı gibi söylenen her şiirde söyleyene şair kimliği katmaz. Yaşanılan acı tatlı, çoğu zamanda acı olaylar marazi diyebildiğimiz ruh haliyle bir şeyler yazmağa itebilir insanı .böyle oluncada binlerce şair kendi yazdıkları dışında yazılanları takip bile etmez . yüzlerce yıl önceki şiir şekliyle, kafiye peşinde koşularak bir yazı ortaya çıkar, bu da çoğu zaman lezzetsiz bir yemeği andırır. Dediğim gibi şairi şair yapan hayatıdır. Şiiri besleyen kaynaklar yoksa o şiir büyüyemez. Nazım hikmet hayatıyla dünyanın en büyük şairleri arasındadır. Bir başkasının söylemediğini söyleyebiliyorsanız. Bir başakasının yapamadığını yapabiliyorsanız bir kimliğiniz olur. Mimar sinanın eserine benzeyen eserleri şimdi yapıyorsanız size ve yaşadığınız topluma hiçbirşey katmaz. Konu mimariyse bu günkü teknolojiyi kullanmalısınız. Konu şiirse söylediğiniz dizeler yaşadığınız toplumu etkilemelidir. Veya yeni bir akım peşinden gidebilir daha önce türkçe yazılmamış bir anlatım keşfedebilirsiniz. Şiiri boğulmakta olan girdaptan ancak bu şekilde kurtarabilirsiniz . konu daha özel bir şekle kıbrısa indirgendiğinde , toplum sıkışmışsa artık şairleri böceğin çiçeğin şiirini yazmamalıdır.