Aylar oldu bir selam almayalı. Ne bir tanıdık ne bir dost. Ne kimselerle sohbetim ne kimselere anlatacak bir derdim var. Gerçi hayatında insan olmayınca dert olmaz. Olur mu ki acaba?
Bunun adı yanlızlık. Bunun Adı Karanlık.
Milyonlarcasıya olmak varken tek olmak. Rüyanda bile görememek onları. Ne kadar tuhaf demi rüyada bile görememek. Bence açlık budur işte. Yoksulluk, zayıflık budur işte. Söylesene, bu kadar yaşanacak yer varken niye kapatırlar insanı 1 metrelik kafese? Dur bir tahmin edeyim. Belki de fazlasındır dünyaya. Olamaz mı? Ondan hep bir köşede bırakır seni yanlız başına. Ölsen haberi bile olmaz ki kimsenin. Çürümüş bedenin kokar,rahatsız olup atarlar bir çöplüge.
Güneş sana hep uykudaymış gibi gelir. Aydınlık vurmaz yüzüne. Hiçbir güzellik kamaştıramaz gözlerini. Çünkü gitmişlerdir, bütün sevdiklerin gitmişlerdir. Güzel olan ne varsa senden uzaktadır.Dolu doludur için. Demiştim ya sana geçenlerde insan yoksa derdinde olmaz diye, yanılmışım olurmuş, hemde çok..
Geceler yanlız geçmek bilmiyo. Kendimi duvarlara anlatmaktan sıkıldım artık.Ne çare bulabiliyorlar ne de umut verebiliyorlar. Kaybolmak gerçekten çok zormuş. Hep bir yerleri, birilerini aramak çaresizce... Hayata tutunmaya çalışmak ümitsizce. Yanlızlık gerçekten çok zormuş.