Hayat bazen elimizde olmadan bize ait bazı şeyleri bizden alır.Bu alıp verme olayı bir kural misali gibidir. Biz eğer hayattan bir şeyler aldıysak,ki mutlaka almışızdır,o da bunu bizden fazlasıyla ve başka şeylerden geri alır.Dünya üzerinde dört dörtlük hayatından memnun birilerini görmek,imkansızdır.İnsanlar ihtiyaç sınırlarına göre,isteme gücüne göre mutlaka eksik bir şeyler bulur hayatında.Çünkü hiçbir zaman sahip olduklarının varlığı ona yetmez,hep daha fazla,daha fazla…
Ölene dek hep şikâyet, hep memnuniyetsizlik. Bunların arasında müstesnalar da var elbette ama maalesef doymak bilmeyen bu arsız insanların sayısından çok çok az.Misâlen bir Karun düşünelim,istemediği kadar malı mülkü olduğu aşikâr.Ama birkaç gün bu Karun’u izleme şansımız olsa,memnun olmadığı o kadar çok şey var olduğunun görürüz ki,biz izleyen insanlar o zendin adamın ne kadar nankör,arsız ve aç gözlü olduğunun düşünürüz kesinlikle.Çünkü o ,bizlere göre istediği her şeye sahiptir,en büyük olduğundan bir söylediği iki edilmez,kimse onun üstüne söz söyleyemez.Hâlbuki bizler bu adamın hiçbir şey istemeye hakkının olmadığını düşünürüz.Çünkü onun sahip olduğu nitelikler herkesin isteyebileceği arzulardır ,bu yüzden o adamın bırakın bir şey istemeyi haline binlerce şükretmesi gerekir.Bir örnek verecek olursak,Ali Baba ve Kırk Haramiler masalını bilmeyen yoktur.Hatırlarsanız Ali Baba fakir,kardeşi Kasım ise çok zengindir.Yediği önünde yemediği ardındadır.Ama bir türlü karısının hastalığını tedavi etmesi için gerekli olan altını Ali Baba’ya vermez.Ali Baba’nın maddi durumu zaten iyi değildir, bir de öz kardeşinin yaptıkları iyice üzer adamcağızı.Sonra hayat ona da güler ki bir mağara bulur.içinde ;altınlar, gümüşler,yakutlar,zümrütler ve değerli mücevherler mevcuttur.Ali Baba eşini tedavi ettirebilecek ve daha iyi geçinebilmek için gerekli miktarda mücevher alarak orayı terk eder.Ama bu olayı kardeşine söylemez.Çünkü kardeşinin ne aç gözlü olduğunu bilmektedir.Ancak Kasım bunu bir şekilde öğrenir ve abisini tehdit ederek mağaranın yerini öğrenir.Başta demiştik Kasım aç gözlü,ve bir çuval ona yeter mi? Sekiz-on çuval alır.İlâhi adalet ki mağarayı açan sihirli sözleri unutur ve dışarı çıkamaz.Sonrasında Kırk Haramiler gelir ve Kasım’ı hiç dinlemeden kellesini vururlar.Nihayetinde aç gözlü Kasım doymak bilmediğinden,arsızlığının bedelini ölümle ödemiştir.
Sözün özü siz siz olun asla bu yanılgıya düşmeyin, elindekilerinizin kıymetini bilin.Şikâyet edip beğenmediğiniz ,sürekli olan isteklerinizi azaltın.Sizin kadar varlıklı olmayan onca fakir ve yardıma muhtaç insanlardan biri olmadığınız için şükredin.Atalarımızın bir sözü vardır “Aza kanaat etmeyen,çoğu bulamaz”,diye.Siz elinizdekilerin kıymetini bilmez,Allah’a şükretmezseniz,elinizdeki o beğenmediğiniz varlıkları da kaybedersiniz.Ve şunu unutmayın ki o beğenmediğiniz nitelikleri kaybettiğinizde çok üzülürsünüz.Kör ölür kömür gözlü olur,derler ya aynen o hesap.Kaybettiğiniz varlıkların artık elinizde olmadığını gördüğünüzde çok pişman olursuzunuz ve son pişmanlık fayda etmez.Her insanın mutlaka istekleri vardır.Meselâ ben 15 yaşında olmama rağmen,yani büyüklerin pek de takmadıkları bir yaş dönemindeyken istediğim o kadar çok şey var ki.Elbette bu yazımı okuyan sizlerin de birtakım istekleri mevcuttur.Ama isteyebilmek için önce bir şeyler yapmak gerekmez mi? Siz hiçbir çaba göstermeden istediklerinize sahip olabilir misiniz? Hayır olamazsınız. O halde önce bu kadar nimeti bize veren ve biz insanların hiçbir teşekkürde bulunmadığını gördüğü halde sırt çevirmeyen Yüce Allah’a şükretmelisiniz. Verdiği bu nimetlere teşekkür etmelisiniz. Etmelisiniz ki isteyecek yüzünüz olsun. Sözün kısası, bu dünyada azâları eksik olan ,sokaklarda yaşamaya mecbur olan,siz istediğiniz yemekleri yiyebilirken bir lokma ekmek bulamayan insanlardan olmadığınız için şükretmelisiniz.Ve böle insanları kesinlikle hor görmemelisiniz.Aksine durumunuz yeterliyse yardımda bulunmalısınız.Unutmayın şükürsüzlüğün ve arsızlığın bedeli çok ağır olabilir.