İnsanların mizacında korku ve cesaret vardır. Bu korku ve cesareti kullanmayı bilmelidir. Bilemezse neyi nereye koyacağını beceremez. Becerilemeyen korku ve sevinçler sele benzer; Kararsız olur Önüne geleni yakar yıkar. Kişiye düşen korkusunu da, sevincini de ,eğitmeli yoluna, kanalına koymalıdır. Korkuyu zayıflık zannedenler aldanır. Esasen korku bizim hayatımızı düzene koyar.

Allah ı seveceksin derler. Korkmayacaksın derler. Doğru derler ama: Onun sevgisini kaybetmekten korkulmaz mı? Korkmaz mı? İnsan sevdiğinin yüz çevirmesinden. Elbette ama Allah’ın sevgisini kaybetmekten korkmak, Bedenimizin günah işlemesinden
korkmasıdır. Ondan uzaklaşmasıdır bedenin temizlenmesidir. Günah işlemekten, isyan etmekten, kin beslemekten hasetle bakmaktan, gururlarla tepinmekten alıkoyar. İnsan şöyle de düşüne bilir. Malının azalmasından korkar, arzularının elinden gitmesinden korkar, cana zarar gelmesinden korkar. Zarar edeceğinden korkar, hastalanacağından korkar, hâsılı bu korkuları uzatabiliriz.’’Allah’ın emri değil mi ’biz onları korku ile imtihan ederiz ‘’Bu nasıl olur; maldan zarar eder işte korku vesilesi,

Yakınında birisi hastalanır işte can korkusu. Zarar görerek, malda zarar görerek kaybetme korkusu, yakınlarının hastalanıp dünyasından göçerse canda zarar korkusu sarar insanı. Talebeye sorarsın bir almışsın ne? Der ben bir almadım öğretmen vermiş derler. Beş alınca sorarsın ben aldım der. Bu hayat tada böyle tezahür ediyor iyi yapar güzel yapar zengin olur. Ben yaptım der ben kazandım der. Ben başardım der. Madalyanı döndürecek olursak kaybettiğinde Allah aldı der. Kader der bir talebe gibi. İyi oldumu kendinden, kötü odlumu Allahtan böyle bir şey olur mu? Hâlbuki iyi Allahtan, kötü de senin hatalarındandır. Bunların hepsini şöyle bir slâyt gibi gözden geçirirsek, çıkan şu olmalı:

Allahın sevgisini kaybetmekten korkacağız ki ahirette korku olmasın. Eğer burada Allah sevgisini kaybetmekten korkmazsak işte o zaman kopan tufana bak. ‘’DÜNYADA KORKMAYANA AHİRETTE KORKU VARDIR ‘’(((__AR__))