Çok acımasızsın….
Elimi kolumu bağladın, hiç yüzüm gülmedi sayende. Hadi gül, boğulsana kahkahalara! Hadi umursamaz tavırlarınla omuz silkip,vursana bir tokat daha. Ne oldu? Sanki duraksadın, senden korkmadığım için mi?


Korkmuyorum ulan senden, korkmuyorum artık başıma getireceklerinden.
Gerçi ne olabilir ki bu yaşattıklarından sonra, daha acı, daha kötü ya da daha yıkıcı? Ne o pek çaresiz gördüm be seni? Anladın değil mi; ne kadar cesaretlenip, ne kadar kararlı olduğumu? Ben var ya başta hata yaptım. Bu tavrı başta almalıydım. Ahhh kafam ahhh ulan akılsız, beyinsiz kafam.
Bilemedim ki, çok güvendim sana, gözü kapalı bıraktım hayatımı kollarına. Sen var ya sen; kahpelik yapıp ta, vurdun beni sinsice sırtımdan. Annemi, babamı, kardeşlerimi ve tüm sevdiklerimi alıp, koydun bu gurbet ellerde tek başıma.. Bayan demedin, yazıktır tek başına demedin de, ittin beni bilmediğim yaban ellere. Her gece korku attın içime, hep ağlattın resmen ekmek ağzımda, yaş gözümde.. Geldik 32 yaşına da birde yetmezmiş gibi yüklediklerin, aşk acısı tattırdın bana. Bu en acısıydı inan bana. Ne çok sevdim, nasıl yandım sen gördün! Alışmak çok zor ben böyle acı, böyle çaresizlik görmedim….
Bak böyle konuşuyorum ama; sana yenildiğimi, o alçak oyunların karşısında pes ettiğimi sanma sakın. Havalanıp ta, bir insanı daha derbeder ettim diye, kesilmesin ayakların yerden ha. O kadar sağlamlaştım ki sayende, taş oldu kalbim. Sızlasa da çok derinden, nefesimi kesse de acısı, taş dediğim kalbimin, alışıyor zamanla insan işte bunun farkındayım… Biliyorum ki bir canım kaldı, onu almak ta ALLAH’ıma mahsus.

Artık bi b..k yapamazsın ki sen bana, çünki senden korkmuyorum. kahrolası KAHPE, YALANCI, SAĞ GÖSTERİPTE, SOL VURAN, ALÇAK KADER….