2
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1399
Okunma
hayat insanın elinden çok çabuk kayıyor.bu ancak zaman geçince ve yaş ilerleyince daha iyi anlaşılıyor..sanki daha dünmüş gibi unutmak mümkünmü?kucağıma kundağı verdiklerinde ben toy bir anne oda mis kokulu bir bebekti.25 yıl önce sanki şimdi hiç yaşanmamış gibi...beraber büyüdük diyebilirim o ağladı oturdum bende ağladım çoğu zaman..ama onu hiç ağlatmazdım..gözümden sakınır gözden kıskanırdım.şimdi 25 yaşında genç bir hanım oda evliliğe adım atacak bu yıl.ben kızımı büyütürken hep yalnızdım ama kızını büyütürken yalnız olmayacak.....yanında olmasamda var olduğumu hissdecek...kızımı çok seviyorum...doğduğu günü ve onu unutmak ne mümkün gözlerinden öpüyorum.......
Cevap Yaz