Gidenlerin ardından...
Sessiz olur insan,bir kitap yazarmışçasına odaklanır maziye... Dalar gider eski anılara..Anlamsızlaşir hayat ilk başlarda...Bir daha göremeyecek olman içini acıtır...Kelimelere dökemezsin...Sadece bir kaç gözyaşi akar serince islatır yanaklarını...susmak anlamsız oturmak sadece zamanın geçmesini sağlamak gelir elinden...Bilirsin zamandır acıyı bitiren..Ama üzülmekte ister insan...Doya doya ağlamak gidenlerin ardından...Cümle kurman gereksizdir...Bir bakışın anlatır herşeyi ... Bir gözyaşindan çıkan ışık huzmesi dolanır dolanır yine gelir sana yansır...Ağladıkça ağlamak istersin..Ne kadar güçlü olursan ol..Tutamazsın kendini...Sevginin harfi,yaşı,dili,dini,ırkı mı olur..Hepimiz ağlariz gidenlerin ardından...Herkesin vardir sevdiği...Herkes sever birilerini...Herkes kaybeder günün birinde sevdiğini ...Ama alişirsin zamanla... Eskisi gibi gülersin..Eskisi gibi konusursun saatlerce... Unutursun gidenleri ... Arada aklına geldikçe of larsın gelir geçer ... İnsanın kaderi midir yoksa unutulmak ? .. Belki de unutmaktır insanın kaderi...İkisi de aynı kapiya çikmiyor mu ?

Eskiden daha bir duygusaldım sanırım..Daha çok üzülürdüm gidenlere..Daha çok ağlardım..Şimdi ağlayamiyorum oysa ki ... Bir deprem oluyor içimde.. Dışarıda hiç bir sarsıntı yok..Korkuyorum ağlamaktan..Üzülmekten..İyice duyarsızlaştım ben...Sorumsuz bir adam oldum çıktım...Uyuyorum kalkiyorum saçmalıyorum...Yararli tek bir işim yok.. Hayatın her saniyesini nefes almaktan ibaret yaşiyorum...Oysa kaybedince nelere sahip olduğunu anlarsın..Gidenler ardından büyük bir servet götürürler senden..Hiç bir zaman farkında olmazsın o servetin..O gülüşlerin o muhabbetlerin,o bakışların,o kokunun ne kadar değerli olduğunu asla bilemezsin..Neyin var ki ne vereceksin uğruna...Gidenler bütün sevinçlerini götürler ilk başlarda...Kalan hüzündür sana..Acı bir iki kelam geçmişe dair yaşanmiş olaylardan..Yıllar geçer bir tebessüme dönüşür yaşananlar ...Ama ilk başları zordur..Zordur tarif etmek ayrılığı gidenlerin ardından...

Hasretin gözyaşi vardir göremezsin..Ama hissedersin gidenlerin ardından..Adı konulmamiş bir çocuk gibidir..Sağirdir seni duyamaz..Konuşamaz ama duyarsın sesini...İnce ince yağmalar yarım kalmış kalbini..Elleri yoktur dokunur sana... Acıtır,korkutur,dayanamazsın...Tanımak istersin o çocuğu.. Yanında olsun istersin .. Yaralarını sarsın... Yeni umutlar versin sana istersin...Betimleyemezsin onu .. Hayal edemezsin ...Ulaşamazsın. . . Çünkü Yoktur gidenlerin ardından ... Sana bir gülücük tamahı...

Bir masala benzetirsin hayatı ... Gidenlerinden ardından ... Mutlu sonla bitirmek istersin yazarken ... Ama yazamazsın mutlu sonları ...Gölge gibidir titretir peşinden kalemini ..Kalemine odaklanırsın gölgesi yazar ... Gidenlerin ardından...Küçük bir boşluğundan yakalar ... Hissettirmez yazar masalın sonunu...Sen farkında bile olmazsın gidenlerin ardından...

Ve sen şimdi ..seni bekler yolun sonunda gidenler ...Onlar el sallarlar sen göremezsin..Onlar dokunur sana..Siler gözyaşini sen hissetmezsin..Onlar sever seni sen ağlarsın aldırış etmeden...Ve sonra onlar gideler ... Sen bilemezsin...Son olarak onlar geri gelmez sen unutursun gidenlerin ardından...


Durdurmak lazım bazen hayatı.Bazen de bitirmek lazım.Artık bir karar almak gerek.Hep ardında olmayacağız ya gidenlerin...Bazen de giden olmak gerek...