Çiçek olmaya özlem...Gündüz, akşam grisine bürünür, gök ağlarcasına dökülürken yere ve ara ara bozuk bir kalp atışı ritmiyle gürlediğinde gök, ani bir ışık yansıması olduğunda ve siz balkonun ıslatmayacak bir köşesine çekilip de seyrederseniz veya bir pencere önüne geçip de dirseklerinizi o pervazlara dayayıp seyre daldığınızda göğün gözyaşlarını çiçek olmayı istemek de gayet doğal olur.Böylesi havalar ne olmayı düşletmez ki insana...
Çiçek, çiçekler...Her birine değişik manalar yüklediğimiz ve kendimizce adlandırdığımız çiçekler...Güller deriz...Dikenleri olsa da, batsa da parmağımıza ve hafiften bir kan sızdırsa da, yine de severiz onları...Bazen beyaz, bazen sarı bazen de kırmızısını arar dururuz.Her birinin birer dili vardır.Yediverenler deriz, hani şu senenin bir ayı hariç hep açanlar...Ne kokusuna ne de güzelliğine doyum olmazlar.Gülümser dururlar sanki göz göze geldiğimizde.Bazen de boyunlarını büküverirler.Anlarız ki onlarında bir sızıları vardır ta derinlerde.Bir tanesine sevda çiçeğim deriz.Ve sanki onu daha bir özenle koruruz.Koruruz da yinede solmaya mahkumdur. Yine de bitmez ki.Alır saklarız bir kitap arasında...Yıllar sonra da olsa sararmış kitap sayfalarının arasında yine de buluruz onları.Hangimiz koymamışızdır sayfalar arasına...Bir pırlanta hassasiyetinde bakmışızdır ona.Bazen gözyaşımız olmuştur.Götürmüştür yıllar öncesine.Bazen de sevincimiz olmuştur tebessüm ettirir.Ya diğerleri...karanfiller, fesleğenler, sümbüller, laleler..Bağışlayın beni isimlerini buraya yazamadıklarım...Hele hele seni unuttuğumu sanma, ismi bile konulmamış, toprak bile bulamamış, iki taş arasından iz bulmuş da yükselmiş kır çiçeğim...unutmadım seni.Yerim dar.Ya gel,incikler, papatyalar siz siz de ihmal ettiğimi düşünmeyin emi...Sizlerin hiçbirinin kaderi şarkılara benzemesin diyecem ama ne yazık ki benziyor...Önceleri sevilip, sonraları unutulup gidiyor...Sen , yakama baş aşağı taktığım kırmızı konca gülüm, neredesin şimdi...
Bu gün yine yağmur yağıyor,Yazınızı okudum ve yazıverdim bunları.Çiçekler çok başka...Her daim sulamak, vitaminini vermek, toprağını eşelemek ve onlarla konuşmak gerek....Aksi halde kurumaya mahkümdurlar...
Sağlıcakla ve çiçek ruhunda kalmanız dileklerimle.

çiçek olman dileğimle:)

Canan kardeşim,çiçek olmak istemenizi, hissettiğiniz güzel duyguları ifade şekliniz olduğunu anlasam da , siz yine çiçek olmayın da , bizim için Canan olarak bizim çiçeğimiz olun,çünkü çiçeklerin ömrü kısadır. Sevgilerimle.

Kısa olsa da ömrü,sevenlerin hayranlıkla baktığı,kıyamadığı bir çiçek olmayı arzulamak; hayatı estetik bir gözle seyreden bir ruhun ürünü olsa gerek

Tebrik ediyorum yüzümde ve gönlümde çiçekler açtıran bir yazı olmuş. Sevgilerimle...

Özgün, özel ve güzellikli bir şiir
Satır araları özlem ve duygu kokuyor
Çiçek olma istemi ruh güzelliğinin satırlara yansıması…
Kutluyorum…
Saygılarımla

Çiçek olmak güzel güzel de ,ya koparılan çiçekler,ya bal yapmayan arıların kokladığı çiçekler,ya kitabın arasında yıllarca saklanan çiçekler,ya susuz kalıp solup giden çiçekler...