Yine aynı gece ve yine aynı gecenin apayrı satırları düşüyor gönlüme. Ve bir de apayrı satırların vazgeçilmezi olan sen, gecenin bu saatlerinde yüreğime nakış nakış işliyorsun yine...

Koyup gidemediğim, gittiğindeyse aklımın hep orada kaldığı tek şey bu derin sevdan. Geceleri uykumu bölen, her yanımı sarıp sarmalayansa hasretin... Hasretine kefil olansa o emsalsiz gözlerin! Ve bir de beni benden alan sözlerin.

Şimdi kim inanır ki geceleri uykumdan çaldığım zamanlarda senin hayalini kurmadan rahat edemediğime? Kime anlatsam anlayabilir ki bu sevdayı? Hatta anlatmaya kalksam hangi kelime yeter kalabilir ki sevdama?

Söyle sevgili! İçinde senin yaşadığın bir kalp, kimin için atabilir ki daha? Tüm çalarsaatlerimi sana yönelik kurmuşken, takvim yapraklarını bir bir hiç usanmadan sana kavuşmak için sayarken ben, hangi güç alıkoyabilir ki seni benden!

Yine bir gece, yine senli yeni bir hece... Kağıdım kalemim önümde, yazıyorum sevdamı hiç usanmadan her gece! Yaşıyorum sevdamı saklamadan her hecede...

Ve yine hecelerimden sana seslenen bir bilmece. Derinliğini anlayana ise mucize!

SENİ ÖLESİYE SEVİYORUM!!