Bu yazıyı okuyanlara birsey soracagim…
Çocukken en büyük hayalininiz neydi hatirliyormusunuz?
Wald Disneye gitmekmi? Yada dünyayı dolaşmakmı? Veya okulda en başarılı öğrenci olmak ! Sevgilinle evlenmekmi?
Peki yapabildinizmi bu hayallerinizi?
Şimdi duyar gibiyim söylediklerinizi:
-Bilmem, yani aslinda hayallerimden vazgectim diyemem, ama unuttum, malum gelecek telaşı yüklenince insanin omuzlarina, insan unutuyor bazi seyleri...sanirim daha cok ta masumiyetini geride birakiyor, safligi ve temizligi, hayalperestligi, cünkü ayakta kalabilmek icin daha gercekci olmak zorundasin, biranlik dalginligini bile kaldiramiyor bu hayat.....
Yanlis düsünüyorsunuz !
Evet aslında yatağa uzanıp kendini uykunun kollarına bırakacak kadar beyni yorgun,iç dünyasını duygularını gerilere öteleyecek, saklayacak kadarda güvensizsiniz..
Fakat bir o kadarda kendini istemedigin hayatı yasamaya mahkum edecek kadarda fedakar.
Sen bu kadar fedakar oldun diye hayat sana madalya takmadı değilmi?

Bundan 20 yıl sonra yaptıklarına değil yapamadıkların için üzüleceksin
Oturarak hayallerini gerçekleştiremezsin unutmaki oturarak başarıya ulaşan tek yaratık tavuktur..
Dalın ucuna gitmekten asla korkma unutmaki meyve ordadır ama tebdirinide al düşmeden git hayallerine.. Bu hayatta ya tozu dumana katarsın yada gidenleri seyreder tozu dumanı yutarsın
Hayallerinizi unutmayin, siz cocukken ne istiyordunuz?
Şimdi istediginiz yerdemisiniz?
Yoksa hala sorumluluklarinizla dolu yasam mücadelesi listenizde, en son siralarda mi hayaliniz?
Birgün hayallernize gitmeye kara verdiğinizde yürüyemiyecek kadar yaşlı olduğunuzun farkına vardığınızda çok üzüleceksiniz..
Hicbirseyi ertelemeyin !!!
Hayat bir hayali doyasiya yasamak icin cok ama gerçekten çok kisa!!!