Eylül!

’Söylenişinde bile binlerce hüzün d/okunuşu…
Eylül ki hüzne bakan tarafımız bizim…’

Ama bu kez öyle değil…

Tüm ezberlere inat tamamen bambaşkalaşıyor Eylül gözümde…

Bu kez Eylül koskocaman bir sevinç kaynağı…

İki minik el, minicik parmaklar, pıt pıt pıt atan minicik bir kalp ve bir ‘’hayata merhaba’’ çığlığı…

Gelişiyle çevresindeki herkesi mutluluklara boğan minicik bir prenses Eylül bu kez…







Amcasından alıyorum doğum haberini, beklenen zaman gelmiş, gözlerini açmış dünyaya Eylül…

Öyle mutlu ki bana haberi verirken, yanında değilim ama hissedebiliyorum, o an gözleri ışıl ışıl…

‘’Çok şirin’’diyor. ‘’Ya da bana öyle geliyor...’’

‘’Çok şirindir, eminim.’’ diyorum...

Günlük resimlerini aldığından bahsediyor bana. Kalbim küt küt, heyecanla dinliyorum…

‘’İlk gün atlayıp gittim’’ diyor, yorulmuş çok, uyumamış uzun süre.’’Gözlerimi yumamadım ki heyecandan.’’diyor. Ben bile heyecanlandım hiç kimsesiyken, o nasıl heyecanlanmasındı ki. Gülümsüyorum…

Usluymuş çok ‘’Ağlamıyor bile hiç ‘’diyor.

’’Amcası aynı’’diyorum.

Bu kez karşılıklı gülümsüyoruz…







Bedenden ayrılan her ruh yepyeni bir canın müjdecisi şu hayatta. Eylül’ün gelişi bunu anımsattı bana…

Çünkü Eylül öyle bir zamanda geldi ki dünyaya işte tamda o zamanlarda bir genç kız kaybetti babasını ve genç bir baba kavuştu kızına…

Birileri acıdan ağlayamaz oldu o an, birileri gözyaşlarını tutamadı mutluluktan…







Hiç düşündünüz mü, siz mutluluktan uçarken havalarda neler oluyor etrafınızda?

Kimler ne yaşıyor, ne acılar çekiyor?

Ya da boğulurken denizinde acıların, kahırlar sarmışken etrafınızı düşündünüz mü hiç etrafınızda gerçekleşen onlarca güzel şeyi?

Avunabildiniz mi başkalarının mutluluklarıyla, başkalarının kederlerini kendi üzüntüleriniz bildiniz mi hiç?

İşte Eylül bunları düşündürdü bana doğumuyla…







Minicik bir bebek şimdi Eylül, sadece birkaç günlük bir yürek…

Neler yaşayacak kim bilir hayat boyu, nelerle karşılaşacak…

Ne bu satırlardan ne de bu satırları yazandan haberi olacak onun. Hiç bilmeyecek kilometrelerce uzakta onun doğumuyla yüreği aydınlanan birinin varlığını, hiç görmeyecek…

Ben de hiç görmeyeceğim, sadece varlığını bilmekle özlemlere boğulduğum biricik Eylül’ü…

Ama biliyorum ne zaman ismi Eylül olan biriyle karşılaşsam, ne zaman aylardan Eylül olsa onu hatırlayacağım. Ne yapıyordur şimdi kim bilir diye düşüneceğim sanki en yakınlarımdan biriymiş gibi. Ve o kim bilir neler yapıyor olacak o an…







İyi ki doğdun Eylül bebek…

Dilerim ismin gibi hüzün dolu olmaz yaşamın da…

Sevgiyle büyü ve sevgi dağıt dilerim etrafına…