Sahte geliyor bana yüzler,yüzlerde ki yapmacık gülüşler,gülüşlerdeki alaycı ifadeler,ifadelere gizlenmiş sinsilikler.

Apayrı dünya var her çehrede.Bakışları ,duruşları,edaları,çalımları aslında her insan bir roman,romanın baş karakterinde hep mutsuz kadın,iyi yürekli annesi,yada sevdalısına ulaşamayan gönül yarası çeken bir aşık oluyoruz ve o kılıklara giriyoruz.

Hep kendindeki hüznü görerek bakıyor hayata.Yerini bulamayan bir avuç nefesi bırakıyor avuçlarına,avuçlarındaki el değmemiş topraklara,yada uzayıp giden yoldaki yolcu gibi savruluyor hayatın bambaşka odalarına.

Bakışı solgun,çehresi renksiz,dili zikirden bir haber.Nefesi alabora olmuş kayık gibi,durmadan kayalara başını çarpan ,çarptıkça ,kanayan,kanadıkça,kendinde açılan yarayla,iyice kabuk bağlayıp sağlamlaştırıyor benliğini.

Ben küskünüm aynalara.Çünkü aynalarda sahtelik var.Söylediğin her şey aynaya çarpıp,geri dönüş yolunda çok fikirler değiştirip farklı yansıyor ufuklara.

Gülerken bakan gözlerimi göremiyorum,o anda ağlamaklı oluyor, tutamıyorum kendimi.Gözlerimi göremiyorum,soluk bir gül yaprağı gibi,zavallı ,ünlemsiz bir çift bakış görüyorum.Hatta bakamıyorum,bakarken göremiyorum,göremediğim içinse bakmadığım bir şeyi görmeye çalışmıyorum.

Aynalar.!.Yüzlerce ,binlerce aynalar var hayatımız da .Bazıları renkli hayatla iç içe,bazıları sırlı,yaldızlı ne kadar parlaksa o kadar bezginlik yaşamış hayatın içinde ,sıkılmış farkında olmadan bu şaşalı dünyadan.Bazıları ise çatlamış ,kırılmış ,çerçevesine bakılır olduğunda önemsenmeyip hor görülüp içindeki duygularıyla bir anda fırlatılıp atılmış dipsiz bir çöle.

Aynalar ah o yalancı aynalar,düzenbaz,hilekar ,işbirlikçi aynalar.Nasılda yüzsüz olup yüz bulmaya çalışıyorlar.Korkuyorlar aynaya baktıklarından kendi iç dünyalarını görmekten.Vicdanlarını kandırmak için,süslü püslü ,renk körlüğüne sebep olan maskelerle geziyorlar.

Aynalara güvenmiyorum.Bana gerçeği yansıtmıyorlar.Bakmıyorum bile gerekte duymuyorum.

Sadece karanlığın içinden aydınlığa çıkmalarını ve sahte maskelerini atmalarını ayaklarının altında ezip gerçeklerin o kadarda kötü olmadığını görmelerini istiyorum.

Aynalar karşısında görülen güzellik değil görünmesi gereken,Farkına varılması gereken aynanın arkasındaki siyahlıktan içeri girmeye çalışmak ve o karanlıktaki gerçek anlamıyla hak ettiğin yüzü bulabilmek.

Maskeyi takınca ,gerçek yüzün aynaya yansımaz mı sanırsın.

O vakit ne demeye ağırlığını taşırsın,hem nereye kadar.

Zaman varken ,vakit bitmemişken silkinip ve kurtulalım bu karaktersiz maskelerden.