Kadın Anadolu’nun küçük bir şehrin de öğretmendi.İdealist,sevecen ve kararlı.Talipleri çoktu şaşırmıştı ne yapacağını bilemez bir durumdaydı.İçlerinden biri öylesine baskın çıktı ki rahat bırakmadı yakasını polisti.Genç kadın ne de olsa laf çıkar korkusuyla...pes etti sonunda vardı Trakya’lıya.
İçki,kumar,kadın,dayak geldi bir bir sırayla.Bu ara da iki çocukta.Çocuklarım var dedi sineye çekti.Karşısındaki deyyus zaten hep gözdağı verdi.Öğretmen öksüzdü zaten,ne bir sığınacak dam ne de bir liman vardı.Yaşlı bir anne vardı O’da üvey baba daydı.Abla desen O’da koca dizinde...
Çocuklar büyüdükçe dayanamadı kadın.Kanı çekilmişti artık O hainin elinden.Tüm gücünü topladı,tayin aldı kaçtı büyük şehire.Ne tenceresi vardı,ne de yastık yorganı...
Tencere de pişirdi,kapağı tabak yaptı.Çok darbeler almıştı "O" zalimin şerrinden.
Artık yorgun düşmüştü kadın,bir yaz tatili geldi çocuklarını aldı...ablasına uğradı.Yağız bir delikanlı çıktı,kadının karşısına.Adam çok ısrarlıydı kadın hep korktu kaçtı.Adam bir de bekardı.Olamaz dedi kadın aramız da çok yaş var, benim çocuklarım var boyumca büyüdüler...Adam ise aşıktı.Adam çok kararlıydı...iki sene uğraştı ikna etti sonunda.Eski koca kahretti uzaklardan.
Adamın tek şartı çocuklar bilinmeyecekti,ailesi tarafından.Mesafeler uzaktı sırlar saklanabilirdi.Kadın fedakarlık yaptı çocuklarını yok saydı,formalite de olsa.Evlendiler, sonra bir çocukları oldu.Kadının büyük oğlu artık ev den ayrıldı,O bir delikanlıydı.Adam çalışmaz oldu ev de çocuğuna baktı.Hem çok iyi aşçıydı hem de iyi bir eş...hiç üzmedi kadını.Ama kadın hep çalıştı...o iyilik perisi,o kanatsız bir melek...


(bu yazdıklarımın hepsi gerçek bir yaşam öyküsü,canım dostum,mesteklaşım,güzel insana...)