Ölmek istemiyorum
ama öleceğim biliyorum
oysa daha çok şey var yapmak istediğim
gitmek istediğim yerler var bir sürü
görmek,tanımak istediğim insanlar
koklamak istediğim deniz havası var memleketimde
özlediğim babama sımsıkı sarılasım var
doyasıya kelinden öpesim var onu
ve anneme teşekkür edesim var
kendi gibi hep hüzünlü bakan
kimi zaman garip
ama yine de her şeye rağmen
güçlü yıkılmayan bir evlat doğurduğu için
yarım bıraktığım kitabım
o hep almayı düşünüp bir türlü alamadığım kedim var
adını bile koydum “mis”
söylemek istediğim sözlerim var
hep içim de biriktirdiğim
herkeslere söyleyemediğim
bir kendime söyleyip durduğum sözlerim
arkadaşlarım var izini kaybettiğim
ama hep bir gün bulma ümidi taşıdığım
ve bulduğumda sarılıp onca senenin
acısını çıkaracağım arkadaşlarım
özür dileyeceğim insanlar var
kırdığım,incittiğim,yaraladığım insanlar
haksızlık ettiğim,yanlış tanıdığım ve bu yüzden uzaklaşıp kaçtığım
sonrasında pişman olup konuşma cesareti bile gösteremediğim insanlar var
edilmemiş küfürlerim var
bana acı çektirenlere
ruhumu,bedenimi,beynimi kemirenlere
iyi niyetimi,saflığımı kullananlara
türlü türlü yalanlar söyleyip beni mutsuz edenlere
savuracağım bir ağız dolusu küfürlerim var
hakkımı helal etmediklerim ve etmeyeceklerim var
ah ettiklerim ve bunu bilsin istediklerim var
vicdan azabı çekip bu azabın içinde gebersin istediklerim var
acımasız olasım var
kendime kızasım var
bazen değiştiremediğim huylarıma
salak saçma düşüncelerime gem vurasım var
dedim ya,
ölmek istemiyorum
yapacaklarım var
hem vasiyetimi yazacağım daha
olmayan mal varlığımı paylaştıracağım olmayan çocuklarıma
mezar yeri beğeneceğim istanbulun en güzel tepesinden
hayallerimi yapamamanın verdiği can sıkıntısı üzüntü ve çaresizlikle
bir başıma hem de
göçmek istemiyorum bu dünyadan
benden bir parça doğmadan
onu kollarıma almadan
kucağımda uyutmadan
kokusunu içime çekmeden
büyüdüğünü an be an görmeden
ve huzurun gerçekte tam da nerde olduğunu bilmeden
ölmek istemiyorum...