Ne çok bilmediğim şey varmış hayata dair… Çocukluğu yarım kalmış bir adamın güncesini okuyorumGözyaşlarımın arasına karışmış hüzünlerimle… Yarım kalmışım, hiçbir yürek tamamlamış yokluğumu… Söylediğim iyi sözlerin zararı bile kendime,ben hiçbir aşka yaranamadım, bu yüzden olsa gerek hep yalnızım … Ben hep sevmediğim insanları özlemeye yemin ediyorum, bin kere tövbe edip, sevmekten vazgeçemiyorum bir türlü… Beni karası tenime bulaşmış dört duvar arası yalnızlıklara gebe bırakan sevdiklerim; aslında size söyleyeceğim o kadar çok şey var ki… Susuyorum, hep derdiniz ya, senin yaptığın en iyi şey bu diye… Fazlası gelmiyor işte elimden… Affedin… Yine kör bir gece, yine benim sahnede tek kişilik yalnızlığımı canlandıran, hadi şimdi uzatın elinizi… Sıcak bir buse bırakın gözyaşlarım soğumadan yanağıma… Hadi bir kez daha öldürün, ölmeye susamış suretimi…

Derin bir ah çeksem, büyük bir isyan başlar içimde… Biliyorum kendimi, tanıyorum hatta…