Çok mektup yazardım eskiden.Postane postane dolaşırdım.Çok gözledim ,omzuna çapraz astığı eski deri çantayı ve içindeki onca haber,selam ve hatırayı alelacele adımlarla dolaştırırken yollarda, aklından türlü sorular geçiren postacıların yollarını.Her sabah “Bugün mektup gelir mi?”diye kutsal menkıbem edindim uyanmayı.Gece yarıları oturup mürekkebe dökerdim içimde sızlayanı.
Özledim,özlenmeler diledim hasretini çektiğim tarafından.Ve geçmek bilmez zamanların ölçüsü bildim kopardığım takvim yapraklarını.Yırttığım sayfalar arttıkça vuslatı yakın sandım mektuplara.
Gelmedi hiç…
Ne mektup…
Ne de kimse…
……..
Babam bir gün “Uğur ölmüş” deyiverdi,dilinin ucundan kelimeler süklüm püklüm dökülüverdi üzerime.Kalktım silkeledim kelimelerini babamın.Değişiverir belki verdiği haber, diye…Olmadı.Devam ediyordu babam; “Kansermiş …Allah rahmet eylesin…”
Küçükken saksağanların haber getirdiğini söylerlerdi.Saksağan görmek için çok uğraşırdım.Şimdi gördüğüm son saksağandan alıyorum hıncımı.Uzun süre açmadım telefonları.Posta kutuma bakmadım ,e-maillerime… Dünyayla irtibatı kopardım bir süre…
……..
Uzun ince parmakları vardı,siğilli elleri.Kurbağaları çok severdi bir de yağmurda dolaşmayı.Ev ekonomisi dersini,matematiği,müziği..Küçük bir mikroskobu vardı lam ve lamelleri..Deneyler yapar kayıtlar tutardı..Merakları vardı ve çok fazla kitapları…Kırmızı bir bisikletle giderdik okula,selesine ben otururdum.Her sabah sızlanmadan gelir beni evden alırdı.Kahvaltı faslımı beklerdi salonda sessiz sakin.
Maddi durumları hiç iyi değildi ama babası onun okumasını hep istedi...Cilt cilt ansiklopedileri ve okul için gerekli daha neler neleri?...
Sesini hatırlıyorum..Saçlarını uzattığın o ilk gençlik yıllarını.Susarak konuşmalarımızı.

“Uğur ölmüş!”
Niye bu kadar rahat söyledi ki bu cümleciği?İki kelimeden ve onca yıldan oluşan keskin kelimeleri…Uğur…Tanıdığım en güzel ve en özel insan…Ve ölüm…Ne kadar ciddi bir itham?
Hepimiz ölümü tadacağız…
Hepimiz tadacağız ölümü…
Ölümü hepimiz tadacağız…
Nasılsın Uğur?
Hep dua edeceğim sana , iyi olasın, huzur bulasın diye.
Ve beklemeyeceğim artık eskisi kadar sabırsız , postacıları ,açmayacağım telefonları..Verilen haberler artık hep acı…
Ve babam hala telefonun ucunda…Diyor hala…”Uğur ölmüş…”
Allah… rahmet… eylesin …U…Ğ…U…R…Ruhuna hediye olsun Fatiha…