...... Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde,deve tellal iken, pire berber iken,küçük bir mahallede sevimli bir kızçocugu dünyaya gelmiş.Bu kızçocuğu öyle tatlıymış öyle güzelmişki bir bakan birdaha bakıyormuş.Ama hayatın zalim yanı babasından vurmuş bu güzel kızçocuğunu.Bu kız çocugunun çok kötü bir babası varmış.Bu baba bir fabrikada o zamanlar müdürmüş annesi ise aynı fabrikada babasıyla birlikte çalısıyormuş..Bu kız cocugunun oyuna merakı çokmuş en cokta doktorculuk oynamayı severmiş .Günün birinde erkek kuzenıyle evde doktorculuk oyncaklarmış.Küçük kızın küzeni ondan beş yaş büyükmüş..Doktorculuk oynamaya başlamıslar.Küçük kız farketmiş ters giden birşeyleri sonra o küçük kalbi korkmuş çünkü kuzenı ona daha önce hiç görmedigi bilmedigi şeyleri yapmaya başlamış .Büyük bir korkuyla annesinin yanına gitmiş ona söylemiş annesi hiç aldırış etmemiş.Küçük kız büyük bir karmaşa yaşamış dogruyla yanlısı ayırt etmesi olanaksızmış çünkü daha üç yaşındaymış.Zamanla büyümüş dogruyla yanlışı ayırt edemeden.Okula başlamış derslerinde çok başarılıymış taki babasının onu evdeki tacizlerine dek ..Hayat artık onu yormaya başlamış daha bu yaşında kimselere diyememiş bu durumu içinde nefret hergecen gün artıyormuş hayata karşı tutunacak bir dal aramış durmuş..Hayatın acımaz yanı tanıdıgı bir gençle devam etmiş.Kimseye güvenemediği için ona güvenmek zorunda kalmış bu genç sadece onu kullanmıs ama ondan gidememiş gidicek kımseyi bulamamış bu vefasız hayatta...Hayatın en büyük hatalarını tek tek yaşamış yalanlar ve ihanet yaşama biçimi olmuş..Zaman geçtikçe içindeki öfke yerini umutsuzluga bırakmış ..Sınavlara girmiş istedigi liseyi kazanmış orda birini tanımış ona aslında uzak ama bir o kadarda yakın umutsuzluk bu sefer yerine karmaşıklığa bırakmış..O cocuk onu sebebsiz karşılıksız sevmeye başlamış ama cesaret edememiş yeniden hayata tutunmaya yeniden birine güvenmeye ...Aradan iki sene geçmiş o çocuk hala ona vurgunmuş tekrar denemeye deger demiş kendi kendine...Bir ay sonra hersey yolunda giderken hayatın acımasız yanı ortaya cıkmıs cocuk geçmişini araştırmış sorgulamıs hayatını sessizce ve derinden...Kız bunu anladıgında yalana başvurmuş onu kaybetmemek için yalan attıkça cocuk korkmus kız yalan sölemiş oda bunu anlamamıs gıbı davranmıs ama cok sevmıs onuda bırakıp gıdememiş ..Geceleri uyumaz olmuş cocuk aklına binbirtürlü şey gelmiş ama tek birgün bile vazgeçmeyi düşünmemiş.. Günün birinde bir geziye cıkmıslar tüm okulla birlikte o gezide kız tek tek herseyı anlatmaya baslamıs ,duydukça cocuk aglamıs yuregi kanamış hayat ona o zaman yaşanmaz hale gelmiş o gün yemın etmıs ıntıkam yemını ama zaman gectıkce geceleri uyumadıkca heran dusundukce cocuk sorunlar yasamaya baslamıs cok sevdigi kız arkadasına kotu davranmaya başlamıs masal gibi başladıgım bir anım bu çünkü böyle seyler ya hikayelerde olur yada gazetelerde okuruz ugruna ölümü bile göze aldıgın insana kötü davranabılmek gecmısını ne kadar silmek istesende silememek gelecege bakamamak hep korkmak tam guvendım dediginde guvenın sarsılmak onun ıcın basına almadıgın belanın kalmaması ugruna gözyasını akıtmak onun içinde olmadıgı hayali kuramamak gözlerinin ondan baska kımseyı görmemesi onun yasadıklarını yutamamak sokakta yururken sana bakan kotu bakıslar hissetmek ayrılıktan korkmak ölümden korkmamak aileni dostlarını karsına almak arkadasların tarafından satılmak ve sonunda onu kaybetmek tum beni al götür demelerine karsın sensiz gitmesi ardında tek bir not bırakmadan tek bir söz sölemeden acı olanda bumu dersiniz yoksa sizi unutup yenı bırısımı yoksa basta masal gibi yazdıgım seyın onun benım için yazdıgı hikayemi dersiniz...