al kalemi eline canın ne isterse yaz,yalana gümrük’mü var ..işte böyle başladım yalanlar üzerine. bazen insanları hayretler içinde dinliyorum, pes etmemek elde değil, PES’ yani. geçenlerde bir arkadaşıma ziyarete gitmiştim,içeride, saygın,okumuş geçinen misafirlerle sohbet ediyorlar,o kadar dalmışlarki verdiğim selamı adamcağız beş dakika sonra alabildi,Eee ne derler,temiz iş altı ayda biter.

Köşeye çekildim dinlemeye başladım, komşusunun çok cadaloz olduğunu,her şeye karıştığınıakşam olduğunda genelde ışıkları söndürüp oturduklarını anlatıyor du , oradakilerde koyun kaval dinler gibi dinliyorlar, kimseden ses çıkmıyordu, adam herkezi esir almıştı. Şimdi buda komşumu? ben böyle komşuyu kapıma değil,mühitime sokmam,bilmiyormusunuz ki ,bu gün komşusunun arkasından atıp tutan,yarın sana neler demez,bayanlardan özür dileyerek söylüyorum..ben bayanları dedikodu yapar bilirdim,amma vallahi kendimden utandım.


Bana sorarsanız yalancılık,hastalığın daha ötesinde,, ACİL vaka dır. Tedavi olunmazsa ileride önüne geçilmeyen sorunlar doğurabilir.Atalarımız boşamı demişler,YALANCININ MUMU , YATSIYA KADAR YANAR...Emin olun şimdi yatsıyıda bulmuyor. yıllar önce bende bir işyeri açmıştım tabi açarken mecburi olarak krediye baş vurdum,miktar biraz yüksek olduğu için üç kefil istiyorlardı,kefillerini getir,hemen işlemlerini bitirelim bir hafta içinde paranı al dediler.


Sözümün geçtiğini sandığım arkadaşımın yanına gittim,kardeşim esnaf kefaletten para çekeceğim, bana kefil olurmusun dedim,,( ÇÜNKÜ BEN ONLARA KEFİL OLMUŞTUM )Hayhay kardeşim lafımı olur oluruz, ne zaman çağırırsan yanındayız.tamam dedim, şehrin ileri gelen esnaflarından da iki kefil daha buldum,ve esnaf kefaletin yolunu tuttuk.Hepimiz memurun karşısına ip gibi sıralandık,Memur bey,kefillerim hazır işlemleri yapabiliriz..MEMUR..bunlar olmaz kardeşim başka kefil bulman lazım dedi,nasıl olur dedim, bunlar kasabanın ileri gelen esnafları neden olmasın , MEMUR:olmaz kardeşim git başka kefil getir.vallahi tersim dönmüştü,,esnaf kefaletten çıktık, arkadaşları gönderdim ve tekrar esnaf kefalete gittim ABİ,neden getirdiğim insanları kabul etmedin,şehrin en iyi esnafları, MEMUR: kardeşim hiç başka arkadaş bulamadın mı, bunlarmı senin arkadaşım dediklerin,sen adam olmazsın, bu iyi niyetin seni birgün batıracak. Sen getirdim diyorsun, Adam Arkadan işaret yapıyor, kafa sallıyor, ben kefil olmam diye dedi.işte orada bittim .bir ağırlık çöktü yığıldım kaldım,oysa o arkadaşlarımın işlerini de hep ben kuruvermiştim.memurun dediği iki yıl sonra çıktı...BATMIŞ tım.oysa hayallerimi,işlerimi krediye göre ayarlamıştım. İŞTE yalanın ve yalancının sonu , ’ HÜSRAN’ Sonunda şunu anladım: kimseye güvenmeyeceksin,ayağını yorganına göre uzaltacaksın ve dibi görğnmeyen suya dalmıyacaksın.


( öykü mehmet sancak’a aittir )

(Duyguların şairi )