Canım Amcam,

Yıllardır kimseye mektup yazmadım, ama içimdeki özlem o kadar büyüdüki artık, taşıp dökülüyor. Yerin o kadar belli ki, açık heryer, eşyasız, evler boş, bahçeler ıssız....

Meğer yeri göğü dolduran senmişsin, ne kadar sahipsiz kaldı herşey, herkes için düşünüp, koşturan insan, kızımın Haydar Dedesi, hepimiz yetim hepimiz öksüz kaldık...

Özledim ki ne özledim, süründüğün tıraş losyonlarından, jilet gibi giydiğin takım elbiselerine, telefonda bize seslenişinden, o güzel düzgün dişlerini göstere göstere gülüşüne, seni özledim. Senin olmadığın düğünler, bayramlar bomboş olur hiç gözüm almazdı, şimdi ne düğün ne bayram olsun umurumda değil...

Bir daha böyle bir insan gelmeyecek yeryüzüne, kinsiz, nefretsiz, küsmesi 1 dakika süren, susmasını da konuşmasını da bilen, türküyü şarkıyı herşeyi seven, seni özledim.

Sana satırlar değil kitaplar az gelir yazılsa, bir tane mi kötü anısı olmaz dostlarının, hep güzellikler anlattılar seninle ilgili, aman bize şöyle iyilik yaptı, bizi şöyle ağırladı, biz birlikte şunları yaptık diye; arada tatsızlıklar da oldu, ama onlar artık senin sorunun değil.

Bende senin gibi olmaya çalışıyorum her zamanki gibi, sana gıpte ediyorum, hayata senin gibi bakmak, insanları senin gibi görmek istiyorum ve şunu sakın unutmaki sen hep benim kıymetlimsin ve seni hala canımdan çok seviyorum.

Sana gönderdiğim ilk mektup bu ama son olmayacak, beni duyduğunu ve gördüğünü biliyorum,

Sevgilerimle,



Yiğenin Neşe