Aşk birden bire anlamını değiştirmişti bizim için....İçimizi kasıp kavuran bir ateşken şimdi soğuk bir buz dağıydı....İçime işleyen bakışlar artık bir yabancının duygusuz, sıradan bakışları gibiydi...Anlam veremeyeceğim kadar hızlı bu değişimini neye borçluydum acaba...Ne yaptımsa yakıştıramıyorum bize bu sebepsiz ayrılığı.... Bundan sonra şimdi hep eksik mi kalacağım yoksa....Bir yanım hep ağlayacak mı sebebini bile bilmediğim bir ayrılıktan ötürü.... Meğer benim yüreğim ne de karanlıkmış... Yolumu bulamıyorum... İçimin kuytularında kayboluyorum... Ne çok senli şey varmış içimde.... Hangi köşe başını dönsem bir anıyla yerle bir oluyorum... Beynimin içinde dolaşan her düşünce dinmeyen bir sızı oluyor kalbimde....İçimdeki dileklerin bile yok bir adresi... Bir zamanların adı belli sevdaları olmayacak... Tanıdık kokulardan ziyade yabancı yalnızlıklar olacak... Yaşadıkça fark ediyor insan... Yaşadıkça anlıyor yaşadıkların yalanlarla süslü olduğunu... Bir yalanı sevdiğini... Koynunda bir yılan beslediğini.........Bunları biraz erken fark ettim sanırım... 21 yaşında öğrenmem gereken gerçekler değildi bunlar... Toz pembe bulutlarım nerede benim... İçinde sadece mavinin olduğu duru hayallerim.... ....

Elimdeki ufacık bir yanık ay oldu hala geçmedi... Korkuyorum... Kabuk bağlamayan bir yara olmadığını bildiğim halde hemde...