Oğlum ve ben yeni bir köpek sahibi olamanın olmanın tadını çıkaramadık.İkimiz de hem acemi ve hem bilgisizdik.Köpeğimiz geldiğinde 5 aylık idi,simsiyah ve göğsü beyazdı.Çok fazla sevdik ve şımarttık,her isteğini yerine getirdik.Buna rağmen mutlu değildi.Çünkü bana göre onun karekteri farklıydı.O özgür ve başına buyruk yaşamak istiyor hem de asi ..
Ve köpeğimiz devamlı havlayarak ,ne yemek yediğimizden anlyorduk ne de huzurla oturabiliyorduk.Etraftan şikayetler geliyordu,havlama sesinden.
Uzun aşamalardan sonra 2 yaşına geldi,çiftleşme zamanı gelince erkek bir köpekle başbaşa bıraktık fakat istemedi.Biz de köpeğin bu sorununu altı ay sonraya bıraktık ve çiftleşme zamanı gelince bu kez başka erkek köpekle bir kaç gün başbaşa bıraktık.Aslında biraz zorlamayla oldu ve köpek çok mutsuz bir şekilde ve hep başı önünde bir ay boyunca gezindi durdu.Oynamadı,zıplamadı ve kaçmak istedi.
ve veterinere kontrole götürdüğümüzde hamile olduğunu öğrendik,bir süre sonra da rontgen çektirdik,tam 4 yavru görünüyordu.
Ama doğum zamanı geldiği halde bir türlü doğum başlayamadı ve birkaç gün sonra yine veterinee götürmeyi planladık.Fakat sabah kalktığımızda karnı küçülmüştü ve yine soluğu veterinerde aldık,rontgen çekildiğinde ne gördük.....
Yavrular yok....inanamadık gözlerimize...Bakınız bize verdiği cezaya.
Zorla bana bu işi yaptırdınız ben de yavruları düşürdüm ve kaybettim der gibi gözümüzün içine baktı,baktı...
Sanıyoruz bahçenin ya bir köşesine gömdü ya da yedi...gece yarısı o nu kim görecekti ki..
ve Özgür köpek bu olaydan yaklaşık bir sene sonra da kaçtı gitti ..
Çok aradık çok ,ama o özgürlüğünü seçti.
Bu olay bize ders oldu ve aldığımız ikinci köpeği daha otoriteli ve daha bilinçli büyütüyoruz.

canan demirel