15.04.2010

Güne, sabahın erken saatlerinde merhaba dedim. Yatağımdan, nedense çok yorgun kalkıyorum. İki- üç gündür yaşadığım, yoğun stresin de etkisi olabilir. Kırk bir yılın sonunda, benimle birlikte, ömrümün sonuna kadar arkadaşlık edecek, ikinci bir arkadaşla tanıştım.

Psikolojim, çok iyi sayılmaz bu günlerde. Her şey üst üste geliyor nedense. Benim, bundan sonra olur olmaz her şeyi kafama takıp, üzülme gibi bir lüksüm yok artık. Her zaman, güçlü bir insan olduğumu düşünürüm. Gerçekten de öyleyim. Her türlü, sıkıntıya, zorluğa karşı mücadele ettim. Ayakta kaldım. Yıkılmadım. Geriye dönüp baktığımda, kendime kızıyorum. Değmeyen insanlara, üzülmek gerektirmeyen olaylara, çok fazla üzülmüşüm.

Sevgili günlüğüm ;

Keşke, seninle daha önce tanışsaymışım. Sana, o sıkıntılarımı, kızgınlıklarımı, sevindiğim anlarımı, anlatıp, rahatlasaymışım.

Çok geç kalmadım aslında. Ha ! Bu arada, daldan dala konuyorum yine. Ne yaparsın işte. Tipik ikizler burcu kadınıyım. Arkadaşlarımı tanıtıyordum sana.

On yedi yıl önce tanıştığım arkadaşım; şeker mi şeker biri. Şekerliğinin yanında, tehlikeli birazcık. Adı : Şeker hastalığı. Onunla tanıştığımızda, birazcık üzülmüş, bir hafta kadar evden dışarı çıkmamıştım. Sonra alıştım. Ona gülümsedim. Dostluğumuz, güçlenerek arttı. Şimdi, çok iyi anlayabiliyoruz birbirimizi.

Yeni katılan arkadaşım ise daha önceden katılmaya karar vermiş fakat ertelemiş katılımını. O, biraz daha fazla korkuttu beni. Gözümü esir aldı. Bir ay boyunca, net göremedim. Okuyamadım. Beni çıldırtan da, okuyamamaktı aslında. Sebebini bilememek de sıkıntı veriyordu. Teşhis konulmamıştı. Üç ay beklemem gerekiyordu. O süre doldu en sonunda.

İki gün önce, adını, sanını öğrendim. Onun adı da , MS. Yani Multi Sekleroz. Derler ya; nasipsiz, dayak bile yenmezmiş diye. Doğru gerçekten. Onu yaşamak, onu yaşayanları anlamak, bana da nasipmiş. Daha iyi olabilmek için yarın itibariyle tedaviye başlıyorum. Şeker arkadaşım için günde dört kez yapmak zorunda olduğum enjeksiyona, bir enjeksiyon daha ekleyeceğim.

Kaderime isyan etmiyorum. Hiçbir zaman da etmedim. Derdi veren de Allah, çareyi veren de Allah. Şimdilik, elim, ayağım tutuyor. Gözüm görüyor. Kalbim atıyor. Beynim çalışıyor. Onunla da çok iyi dost olacağız. Yeni arkadaşımı da kabulleneceğim. Birbirimizi anlayacağız.

Umutlarımı hiç yitirmeyeceğim. Yılmayacağım. Ayakta kalmaya çalışacağım. Buna inanıyorum.