Bir birlerini sevmişlerdi,veya öyle sanıyorlardı.Gün geldi,nikah memuru karşısında buldular,kendilerini..Birleştirdiler hayatlarını….
İyi günde kötü günde hep bir ve beraber olacakları adına söz almış bunlarda vermişlerdi.
Cicim ayları sona ermeye başlamış olmalı ki evin hanımı, akşamları evine gelecek olan kocasına, yemek hazırlamayı zül saymaya, hizmeti ise yağcılık görmeye, elbisesini yıkayıp ütülemeyi ise hamallık saymaya başlamış, bunu sezen evin reisi! Koca ise pek aldırış etmiyor var olanlarla idare ediyordu.
Yine bir gün iş dönüşü morali iyi değildi, evinde huzuru arar bulurum maksadıyla kapıyı çalar açan yok, canı sıkılır umutları kırılır, endişeye kapılır acaba ha diye bir çilingir çağırır kapıyı açtırır kimsecikler yok.
Geçer koltuğun yanı başına başlar düşünmeye, acaba ben eşime zaman ayıramadığım için mi böyle yapıyor, yoksa beni adam yerine koymadığından mı bu çirkeflikleri yapıyor diye epeyi düşünceleriyle baş başa kalır.
Kapının açıldığından dahi haberi olmayan ev reisi,kocayı evde gören ev hanımı,bir hışımla savunma amaçlı saldırı silahına sarılır başlar otomatik yaylım ateşine..
Sakin ve sessizce hanımını dinleyen evin reisi, hanımına bakar ve gözlerinden damla-damla yaşlar süzülmeye başlar.
Ve şu cümleler gayrı safi olarak dökülür, dudaklarından; seni seven şu gönlüme mi kızsam, yoksa kaderime mi kızsam şaşırttın beni…Deyip mecruh ceylan gibi bakabilmişti….

Gözyaşlarını gören evin hanımı heyhat evin erkeğinden daha şaşkındır. Ses yok sinek uçsa vızıltısı duyulacak cinstendi ortalık.
Ev reisi, hanım var mı eteğinde dökebileceğin başka taşların, yoksa beni dinler misin?
Beni benden iyi tanıyan birisisin sen hanım ben ekmeğimi taştan olsa çıkaracak bir güce ve iradeye sahibim ve hamt olsun kimseciklere de ihtiyacım olmadığını da bilenlerdensin.
Bunları bilmene rağmen yaklaşık iki senedir bana etmediğin eziyet kalmadı. Bağırdın çağırdın ben hep sustum ama sen bunları benim sana ihtiyacım var sanıp hep kötülük kapısını araladın.
O kapıdansa huzurun girmeyeceğini tam aksine huzurun, güvenin sarsılacağını, evliliğin darmadağın olacağını ve o kapıdan elini kolunu sallaya-sallaya çıkacağını akıl edemedin etmek istemedin.
Oysa ben senden bir tebessüm dışında hiçbir şey beklememiştim, ama sen onu dahi bana çok gördün be. Benim yüreğim taş mı, ben sarp kaya mıyım, benim sevgiye ihtiyacım yok mu, ben sana yok kelimesini hiç kullandım mı, ama sen ise en değer verdiğimiz arkadaşların yanında bile sen benden gücümüzün dışında isteklerde bulunup beni onların karşısında küçük düşürmekten geri kalmadın.
Oysa ben seni benden daha çok sevdiğim için sana söz demeye kıyamadığımdan hep susmayı yeğledim,gururuma dokundun çok,incittin beni,yıkıldım sözlerinden,sen bana emanettin,sana hakaret ben edemezdim..
Evet, çok düşündüm, çok zor bir karar olduğunu da bildiğim için senden bir ricam var, eğer eskiden kalma sevgi kırıntılarından miskal zerrede olsa kalmışsa yüreğinde.
Beni boşa;NE OLUR….HAYIIIIIRRRRRRRRRRRR BEN NE YAPTIM ALLAH’IM……..Hüseyin DAĞLAR..04,04,2010