Sevdim;
Bir kez bende sevdim ve sevildim de. Sevginin tanımı ancak yaşanınca bir isim koyabiliriz. Esrik edici bir mutluluk beni benden alırken çok ama çok huzurluydum. Sevgi belki de büyü, bununla beraber o anı hep yaşamak ister insan. Ölüm ve acı kavramları unutulur. Sanırsın Güneş, Ay ve Yıldızlar senin için doğar, doğadaki tüm yeşillik ayakların altında taze bir halı, çiçekler sana sunulmuş bir ilahi armağan…

Sevgi içten olmalı hem de karşılıksız. Sevgi kirlenmemeli bir çıkar için asla olmamalı.

Bir cadde başında karşılaşmıştık
Seninle
Yıldızlar ışıklarını sunduğu bir geceydi
Bulutlardan yağmur boşalmıştı
Apansız tenimize
En çok saçlarını ıslatmıştı
Gözlerinde aşk sinyali
Bakışlarımı yalarken
İlk kıvılcım düşmüştü
Yürek burgaçlarımızın sol yanlarına…

Sevmek; kanımca herkesin kendine göre sunabildiği veya gösterdiği (gönül bakışı ile) bir içtenlik belirtisidir.

Aşık oldum!
Herkesin aşık olabileceği gibi ben de aşık oldum. Ama ne mutluluk/ depremseller! İlk bakışta aşık oldum diyeceğim tabiî ki değil, ilk görüşte bir tanışma fasılası ve sonra karşılıklı konuşmalarda ortak özeliklerin çıkması ve hoşnut bir ortamın olduğu gözlenirken; Bu hoşnutlukta karşılıklı davetler verildi. Ve tanışma seansları… Ve gittikçe birbirimizi aramak ihtiyacı duyuldu ve sonra birimizin olmayışıyla üzüntü duyduk, kederlendik belki de kederin ilk tadıyla tanışmıştık.

Aşk tıpkı iki bedenin bir bedenle toplanışıydı; birimizin acısı iki bedende hissettik, o öksürürken boğazımın yandığını, ben hasta olunca onun yataklara düşmesi olurdu.

Aşk; yüreğimizde karanlık tünellerin aydınlanması, ayaklarımızın yerden kesildiği an aşık olduğumuzu anladık. Aşk bizi tüm olaylara duyarsız bıraktı; bıraktığı sürece de çocukça bir tavır her halimizde beli oluyordu.

Tüm acı ve yokluk tanımları yok olduğu
Bir mutluluk huzmesinde boğulduk önceleri
Mühürledik kalplerimizi tekliğe
Lokmaları paylaşıp, nefesimizi bölmeden tattık
Her zerresinden aşkın
Tenhaların en serserileri olduk
Yabancı ve talancı gözlerden uzak kaçarak
Olmadık her yerde el elleydik,
Sevişerek
Ve yıllar sonra tükettik kelimeleri;
Kelimelerin
Anlam bolluğunda yabancılaşarak…

Şıpsevdilere ve aşkı sakız gibi çiğneyenlere aşk tahammül etmez, o olsa olsa kirli aşktır, tacizdir. Bir de aşkı cinsel olarak görmemeli aşkta ne zaman cinsellik ön plana çıktıysa tecavüzlükten başka bir şey değildir. Aşk çok narin ve hassas bir yaşam biçimidir.

Sevdalandım;
Hem de kor kor yandım, çok da ateşler içinde kül olarak izledim hayatın seyrini. Oysa sevgiyle başlamıştı her şey, arkadaşlık ve dostluk içinde kalacağını sanarak… Olmadı yuları ele verdik bir kere ve kuzgunu bir sevda yangını sardı. Güçlü sevgi ve güçlü bir aşkın akabinde sevda doğmuştu. “Aşkın gözü kör olsun” demeyeceğim zaten kördür aşkın gözleri.

Yılları gün, günleri bir saat dilimdeki saniyeler gibi akıttık, dört mevsimleri yaz/bahar bildik. Çocuklar kadar masum ve şendik. Hayatın tüm eksikleri veya sıkıntıları bal gibi eylemişti sanki zaman.


Sonra…
Yorgun bir gemi gibi
Kıyılara vurulduk.
Ve her yanımızla eskiyerek
Yıllara yenik, yorgun düşerek
İmzasız bir ayrılık;
Kokladığımız çiçekler yerine
Gönül yarası hediye aldık
Geri kalan ömrümüze
Siyah bir çelenk!


Ve…
Ve hiç kopmaz sandığımız, ayrı yaşanmaz ve ölüme dek sürecek sandığımız sevgimiz, aşkımız, sevdamız bitiverdi. Bıkmakla ölmüştü aşkımız ve unutarak gömülmeye hazır…

S.A.S / HERZEM RONİVAN