Öyleya bir "kaçamak" diye başlar bazen Sevmek, kaçamak dersin sen aslında kaçamamaktır Sevdanın ellerinden.
"Tutamadığım ellerin
sevipte kanamadığım
ördü kader ağlarını
kırdı yine kollarımı"
diye sözleri olan şarkılara eşlik etmektir bir gece yarısı, yakamozlara bakıp bakıp Karadeniz’in üstünde.
İçmektir doyasıya, içmektir uzaklardaki sevgilinin gözlerinin hayalini koyup Karadeniz’in üstüne. O’nun ellerinden tutabilmenin hayaliyle yaşamayı göze almaktır, asla tutamayacağını bile bile. Göze almaktır sabahı gelmeyecek geceleri...
Bazen de " bir klavye ve bir monitörden bile" sevda yaratır insan kendine, webcam ın insafına kalmış bir gülüşü görebilmek için, beklemektir onu günlerce, bekleyebilmektir Sevmek.
Tam bitti her şey galiba derken, okyanusta boğulmak üzere olan adama bir "can simidi" fırlatmak gibi bişeydir Sevda’sı olmak birinin. Son nefesi verirken yapılan suni teneffüs gibi bişey, bişey işte, bişey, yaaa neyse o şey o Sevmek’tir işte..
Yada bir aslanın elinden kaçarken ceylan, taaa böğrüne aldığı pençe yarasından ve kaçacak gücünün olmadığını anladığı anda kendini bırakışıdır Sevmek..
BELKİDE KAÇAmaMAKTIR SEVMEK..

unutmayan
Ağustos 2009