aldığımda hatalıydım
rüzgarın sürüklediği kum taneleri
bahçemdeki çimenleri kuruturdu
kızardım

ta ki seni görene kadar…
tek derdim kafa dinleme aslında
bir anlamda yalnızlığa sığınma
güneş henüz yalancı ve ısıtmıyor
kız bu mevsimde ne işin var
dolaşırsın kumsalda

sende mi yalnızlığa meyillisin
yoksa avdan dönen balıkçılardan birisi mi beklediğin
geçen yaz mevsiminde tanısaydım
bu günlerde geleceğini haber alsaydım
kum tanelerinden dilek dilerdim
üşümezdin

beni görme kız
rahatsızlığın rahatsızlığım olur
yalnızlığa saklandığım cam arkasındayım

ara sıra dönerek baktığın bahçemin sol köşesinde
giysilerinden arınmış olan ağaç akasya
yaz geldiğinde ve sen de geldiğinde
kıskanırdı çiçekleri belki kururdu
salınarak yürüdüğünde sahil yolunda

ben ise yakından seyredebilmek için seni
yer bulamamış gibi kumsalda
uzanırdım yanına

düşen cemreler sonrasının gizemli kızı
hırkanı giy üzerine ve gözlerini elinin tersi ile silme
sakın ağlama

başkasına söylerim beceremediğim eylemlerimi
nasılsa görmüyorsun
görsen bile akan gözyaşlarıma aldırma


gizemli bir kız dolaşıyor kumsalda
yeşil pazen entari giymiş
gözleri kan çanağı gibi
ses çıkarmaya korkarak bakıyorum
o yalnızlığından emin belli etmiyor

aşık olma değildi derdim
konuşabilsem
dertleşebilsem
ayrılığı iki aykırı noktadan yakalayabilirdim
cesaretsizliğim galip geldi yine
yapamadım…

gizemli kız kumsal ısındığında
yaz mevsiminde
ağlamak için gün batımında
bahçemdeki akasya ağacının çiçekleri eşliğinde
yine gel ve üzerinde aynı entarin olsun
tanıyabileyim
tanışabileyim…

öylesine gizemli ve öylesine dolusun ki
kum tanelerini deniz gibi ıslatırcasına ağla
bu gün seni rahatsız etmeyeyim…

mart ayının yirmi yedisi iki bin on yılının
çözüm olmadı yalnızlığa sığınma arzum
gizemli kızın sırrı ile uğraşmaktayım…

yanına gitsem rahatsız etsem
gözyaşlarını silsem
sözümü dinler mi göz pınarları
öylesine dolu ki
istesem de gidemem…

maviye çalmıyor deniz
griden uzak kumsal
güneş ölmek üzere iken ufukta
özleme üşüyor entarin ve Gümüşyaka…




İST. 19. 03. 10 / 00. 45