Bu akşam eşimin işten dönüşünü beklerken,haberlere bir bakayım,dedim.Genelde haberleri izlemek,işittiğim acılı ve facia dolu haberlerden dolayı,son zamanlarda oldukça terk ettiğim bir alışkanlığımdı. Son günlerde ne zaman haber izlemeye kalksam,yürek burkan cinayet,vahşet haberlerinden,bin pişman olup vazgeçiyordum.Bir kanalı açtım izliyorum,bir
astsubay intihar etmiş, bir polis cinnet getirip,eşini ve kızını öldürmüş,derken dün akşamki
tramvay faciasını duyunca, dikkatimi ekrana verdim.Okul çıkışı, (İstanbul’un) Bahçelievler semtinde gençler iki yüz metre uzaktaki ışıklara yürümeden, caddeden karşıya geçmeye uğraşırken,caddeye paralel tramvay yoluna çıkıyorlar.Hızla gelip, kısa sürede duramayan tramvay,gençlerin ikisinin vefatına ,bir tanesinin de şu an yaşam savaşı vermesine sebep oluyor.Burada olayı ,okuyanları üzmek için değil ,yazıma giriş yapmak için anlattım.
İki gencecik fidanımız toprağa, gözleri yaşlı aileler de ateşe düştü.Yaşadıkları sürece içlerinden çıkmayacak korkunç bir acı,bundan sonra onların arkadaşı oldu.Yıllar evvel,sorumsuz, ehliyetsiz bir gencin,kamyonla biçtiği arabasında kaybettiğimiz eşimin kuzeninin acısı hala yüreklerimizde.
Büyük şehirlerin trafik problemi malum. Her zaman duyduğumuz sözleri tekrarlayıp, sizleri
sıkmayacağım.
Yerel belediyelerin yapmaları gereken,bilhassa ana arterlere direkt bağlanan okul yollarına,mutlaka üst geçit yapmak.Uygun bölgelerde,alt geçitler yaparak trafiği rahatlatmak.
Vatandaş olarak,böyle bölgelerde imza toplayarak belediyelere,işlerin hızlandırılması için baş vurmak.
Medyanın gücünü göz ardı etmemek lazım.Her tv kanalı,reyting kaygısına düşmeden, trafik kurallarını eğlenceli biçimde anlatan programlar hazırlayabilir.
Mutlaka kalabalık şehirlerde yaşayanların, en azından bazı kişilerin dikkatini çekiyordur,benim gözüme sürekli takıldığı gibi.Işıklı kavşaklarda, yayaların ışık ihlalleri sürekli oluyor.Genci yaşlısı,kültürlüsü cahili eğer caddede kırmızı ışıkta beklerken , arabalar biraz aralanırsa,hemen karşıya geçmek için,kendilerini yola atıyorlar.Yayalara yeşil yanınca, nasıl araçlar yol verip,kendi ışıkları yeşil olana kadar bekliyorlarsa, yayaların da buna uyması gerekmez mi?Araç konvoyunda en ufak aralanmada, karşıya geçmeye çalışmak,tamiri mümkün olmayan kazalara sebep oluyor.
Fazla uzattığımın farkındayım,fakat her gün trafikte bu tür cambazlık yapan yurdum insanını
gördükçe,dayanamıyorum.Herkes bir yerlere yetişme telaşında,anlıyorum; anlamadığım,insan olarak hayatımızın çok değerli olduğu,neden bunu bu kadar kolay riske ettiğimiz.
Ukalalık edip Avrupa’da şöyle kurallara uyuyorlar,köpeklerini bile trafikle ilgili eğitiyorlar diye ahkam kesmeyeceğim.Burası Türkiye,ne yapalım, biz bir arpa boyu yol alamadık demiyeceğim.Çünkü ülkemi çok seviyorum . Çünkü Türk milletinin,eğer isterse neleri başardığını,bütün dünyaya ispatlamış bir ulus olduğunu biliyorum.Ama şunu da biliyorum ki,artık haberlerde faciaya dönen kazalarda ölen gençlerimizin, bağrı yanık aileleriyle ağlamak istemiyorum.Şehrin göbeğinde,çocuklarının okuldan dönüşlerini endişeyle bekleyen,ana baba hüzünlerini görmek istemiyorum.
Lütfen artık hepimiz,birey olarak gerekirse çocuklarımızı bunaltmayı göze alıp,trafik eğitimini kendi evlerimizden başlayarak, ciddi olarak verelim.Ana sınıfına başlamadan, çocuklarımıza caddeden karşıya nasıl geçmemiz gerektiğini,trafik ışıklarının bize eziyet olsun diye konmadığını, mutlaka uyulması gerektiğini,arkadaşlarla gülüşerek yoldan karşıya geçmenin ,dikkatimizin bir an dağılmasının, hayatımızı tehlikeye sokabileceğini,ısrarla anlatalım.
Artık şehir içi trafiğinde kaybettiğimiz insanlarımıza ağlamayalım.Sorumlu vatandaş olarak,kurallara uymayanları uyaralım.Bize küsseler de,hepimizin iyiliği için.