Acaba....

Hüzünler yüreği kor ile yakarken, dışarda özgürlüğün tadını çıkaran yağmura ne demeliydi.

Buram buram toprak kokusu sarıyordu bedenimi. Olur olmaz hayallere sürüklüyordu beni o büyülü dokunuşu.Keşkelerden bir yorgan ve gülüşlerden bir yastık yapıp kendime gündüz uykuma yatma vaktım gelmişti sanırım.Köşe başında dört gözle beni bekleyen umutlarım ve sıcağını hep hissettiğim gece gözlü sevdamın gölgesi vardı. Hazırlandı benimle birlikte bir gün daha yaşamaya ve yaşlanmaya.

Gökten düşen her damla bir tebessümdü yüzümde. Rüzgarın belli belirsiz estiği yöne çekiyorum kendimi sıralı sırasır.Çoğu kez kim vurduya gitsede ruhumun deli sevdası,
hep bir adım önümde giden gerçeğiyle düşüyorum yere. Dizlerim kanarken , ellerimdeki acıların izleri kabuk bağlasın diye zamanın kalleş ellerine teslim ediyorum kendimi.

Üşüdüğüm ve titrediğim her söz buluyor beni olduğum yerde.Kan birikiyor ağzımın içinde , umudu düşen sözlerimin mezarı olmuş iki dudağımın arası. Açlık almış başını çıkmış yola ama ben yine yitirmiyorum gelecekten yana olan hayallerimi.Kaçmak çare olsaydı eğer çok önceden yapardım. Ben onlarla yüzleşerek adım atıyorum bir dakika sonrasına.Yıkılmayan benim yüreğim olmalı geçmişim değil.

Dur üstümü örtme lütfen....

Zaman susuzluğuma kanacak belki ve uzun yıllar beklediğim "kırmızı kar" düşecek, akları kapanmayan saçlarıma.Ve hayat geçmişin kuraklığına yenilerek ömrün çatlaklarından içeri sızacak güneşiyle.

Belki de mevsimi değildi bu isteğimin . Zamanı belli olmayan bir yalanı sürüyordum fikrime.İnce ince işliyordu hayali , gözlerimde bir perde ve ben sarhoşluğumla günde.

Tenime yabancılığı düşecek biliyorum, o da zorlanacak ben de. Ama bir umut olmalı yarınlar adına yalanların rengini soldurmak adına

Düşünüyorum gerçek payı var mı ?
Düşünüyorum ve susuyorum

En iyisi beklemek

Sende o zaman geleceksin biliyorum çocukluğumun ve yarınlarımın inci tanesi

Tamam sustum...


eMİNE ... tarihi belirsiz satırlar...