SON ŞEHİDİME MEKTUP

Vatanını kurtarmak için düştün yollara... Ayağında çarığın vardı, sırtında yırtık elbisen. Ama Mustafa Kemal’le uyanan yüreğin ,inancın ve imanın...Belki de omzundaki tüfeğinle yürürken,baktıkça kızaran ufuğa.Beni görüyordun biliyorum.Yurdumun çocuklarını görüyordun.
Kim bilir belki de bu sana güç veriyordu.Karşında yurdunu emanet edebileceğin insanlar olduğu için seviniyordun.sonu0nda vardın Çanakkale’ye! Korkmak için hiçbir sebep yoktu senin için.Düşman askeri senden çoktu .Cephane ve silah yönünden seneden üstündü.Ama sende Vatan ve millet sevgisi vardı.Asla para ile satın alınamayacak birşeydi bu...
Allah Allah sesleri yankılanıyordu her yerde.Kim bilir belki de birkaç saniye sonra son nefesini vereceğini,şehit olacağını biliyordun,korkmuyordun ama. Bir yandan Kelime i Şahadet getiriyor,bir yandan da vatan için savaşıyordun. Gözünün önünde tüm sevdiklerin,dostların birer birer yere yığılıyordu.Onların kanı ile sulanıyordu, Setülbahir,Alçıtepe Kanlısırt. Üzülüyordun belki de... “Neden bende arkadaşlarım gibi olamadım? Neden benim kanımla da sulanmadı Setülbahir, alçıtepe, Kanlısırt “, diyordun. İstediğin oldu, ama; son şehit oldun sen. Tam da zafer bayrağını dikerken... göğsünden vurulmuştun. Öyle şiddetli gelmiş ki mermi, dedenin yadigarı, hep kalbinin üzerinde taşıdığın saat paramparça olmuştu. Bir tek sıkıntın vardı... oda zafer bayrağını, kendi ellerine dikememen.
Ama üzülme sen... Atam dikti o bayrağı cepheye. Herkes gurur duyuyor seninle. Sana ve senin gibi on binlerce askere çok teşekkür ediyoruz: Bize güzel bir gelecek bıraktığınız için. Neyse son şehidim... Senin gülümsemeni görüyoruz sanki gökyüzünde... Ve söz veriyoruz sana: Biz Türk çocukları sizlere layık olmaya çalışacağız inan bize Sizin kanınızla suladığınız toprakta biten çiçekleriz biz ve kurudukça yine doğacağız toprak anadan: Güzel kokularla süsleyeceğiz yurdumu: Daha çok çalışacağız medeniyete koşarken: söz verdik size; söz verdik ATAMIZA: Bize inanın ve gülümsemeniz hiç bitmesin: Sevgiyle kal son şehidim