Uyandığım her sabah bir sayfa daha eksilip gidiyor ömrümden, gönlümün yıkıntılarında can çekişiyor umutlarım...
Hani özlersin ya limon kokan sevdayı, pespembe hayalleri, hani içlenirsin ya hasrete ve tütsü kokan çaresizliğe... Bir şeyler içini acıtır da acıtır. Dinlemez hiç bir yargı, bağlamaz hiç bir gerçek, o an duymaz hiç bir kimse çığlık çığlığa kopardığın haykırışları. Bir kuş konarda parmağına uçmakla tutsaklık arasında ki gel-gitlere takılır ya işte beynimde öyle gel-gitlerle dalgalanıyor ki...
Kimi zaman tek bir şarkı, tek bir gülüş bağlar keyfe, kimi zamanda tek bir çekip gidiş koyar yüreğime. O an ayrılığın zakkumu bütün iliklerine işlemiştir adeta. Ayrılık.. Bir daha görememk mi, hiç dönmemek mi? peki ya vuslat... ne gün sabah olacak bu sevdaya, peki ya rüyamda ne zman göreceğim seni? Hayalin fikrimi zorluyor, gireceksen bir gün eğer rüyama rahatça dalayım uykulara ve sabah hiç doğmasın benim gönlüme ama eğer girmeyeceksen ve bana hiç dönmeyeceksen merhemi nedir bu kalbe. Yaşamakmı vuslatın düşlerinde uyanmak!..