Onun ağzından dökülen bu sözleri duymak çok hoşuna gitmişti Tarık’ ın. “ Baba” sözcüğü sihirli bir sözcük gibi gelmişti kulağına. Ondan bir parçaydı. O’nun sayesinde hayatına çeki düzen vermeye başlamıştı. Onun sevgisi bambaşkaydı ve başka bir şeyle kıyaslanamazdı.

O gün epeyce bir süre vakit geçirdiler. Çabuk alışmıştı onlara Melike. Arada bir huzursuzlanıyor ve Annesini istiyordu. Babaanne olarak Emel Hanıım, imdada yetişiyor ve unutturuyordu o anda.

Akşam olmuş ve mesaisi bitmişti Nihal’ in. O sırada telefonu çalldı ısrarla. Arayan Tarık’ tı.

“ Sevgilim ! Nasılsın ? Mesain bitti mi ? Geliyor musun buraya ? “

“ Merhaba sevgilim. İyiyim. Sen nasılsın ? Evet mesai bitti. Ben de geliyordum. “

“ Tamam canım “

“Yalnız sana bir sürprizim var. Biz de kim var, bil bakalım. “

“ Kim ? “

“ Melike ! Kızım. Haydi çabuk gel . “

“ Tamam canım. Görüşürüz “

Telefonu kapattıktan sonra caddede bir turladı. Bebek giyimi satan dükkanlara baktı. Melike’ ye güzel bir hediye almalıydı. Vitrinleri seyrederken, birden bire gözüne takılan bir kıyafet dikkatini çekti. İçeriye girdi ve yaş grubuna uygun bedenini aldıktan sonra paketle birlikte arabasına bindi. Tarık’ a gitmek üzere yola çıktı.


Nihal ile oyun oynamaktan yorulmuş ve sere serpe uyuyakalmıştı. Yattığı yerde masum görüntüsü ile Melekleri andırıyordu sanki. Pembe yanaklar, uyurken bile gülümsüyordu sanki. Yanına sessizce oturdu ve epey bir süre seyretti kızını. Nihal, bir süre sonra kaldığı otele gitmek üzere yola çıktığında yüzünde mutlu bir ifade vardı.

O gece de yanında uyudu. Sabahın erken saatinde uyanmıştı Melike. Yüzünü okşayarak uyandırmak istemiş olmalıydı. Kahvaltının ardından, gelme saati de gelmişti. Canan gelmiş ve kızını götürmek üzere kucağına aldığında, onu daha sık görmesi gerektiğini düşündü Tarık.


Kamil işleri iyice kavramıştı. Müşteriler tarafından da kabullenilmiş ve ilişkileri sağlamlaşmıştı. İşler de epeyce açılmıştı bu durumda da. Borçlar bitmiş ve rahatlamışlardı. Tarık’ ın sağlığına kavuşması kalmıştı bir tek. O da yoluna girecek gibi gözüküyordu. İçinden “ Acaba, Halime’ yi isteme fikrini açmalı mıyım, sonraya mı bırakmalıyım” Diye geçiriyordu. Sonra da kararsızlık içinde akşam olmasını beklemeye karar verdi.

Yemek yenilmiş ve çay içmeye başlamışlardı.

“ Emel Abla, sizden bir ricam olacak benim. “

“ Tabii ki kardeşim, elimden gelecek bir şey ise neden olmasın “

“ Benim, burada kimsem yok. Bir tek sizler varsınız. Halime’ yi tanıyorsunuz. Onu, bana isteyebilir misiniz? “

“ Tabii ki isteriz. Perşembe akşamı uygun mu ? Gurur duyarım. Halime çok iyi bir kız. Terbiyeli ve aklı başında. Onunla çok mutlu olacaksın. Değil mi Tarık “

“ Evet Kamil Ağabey, çok şanslısın. Senin adına çok sevindim. “

“ Sağ olun siz benim herşeyimsiniz. Ailemsiniz. Haber vereyim o zaman. “

“ Tamam kardeşim. “

Sadece istemekle bir adım atılmış olacaktı. Onu bekleyen çok zorluklar vardı. Bir evin kurulması için maddi olarak yeterli olmayıoşı onun gözünü çok korkutuyordu aslında. Sonra da birden umutlanıyor ve cesaretleniyordu. Sevgi olduktan sonra herşey çözümlenirdi elbet.


DEVAM EDECEK !