.................................................

Babalardır evin direği...

Babalardır istikbalin bel kemiği...

Eve ekmek, su, mutluluk, yaşam götüren nasırlı eller... Kucaklayıcı kollar, sağlam yollar babalardır. Babalardır korunaklı, sığınaklı damlar...







Her ne kadar çatık kaşlı, duygusuz gibi görünseler, çaresiz gibi ayakta dursalar, sert mizaçlı olsalar da; onlar gibi mülayim, onlar gibi sevgi dolu insan yoktur...

İnsanlığın atası, insanlığın bekasıdırlar onlar...

Her derde katlanan, her anını ailesini nasıl geçindiririm diye düşünen, emanetlerine iyi bakmak için kendini kaile almayan, gündüz terle azığını kazanan, gece çocukları için üşüyen bedenler babadır. Babadır dumanın yükseldiği ateş... Dağın rahata kavuştuğu güneş... Ovanın serinliği yudumladığı avuç... Çocukların olmak istedikleri kahraman... Annenin hissettiği derin ve zengin dokunuş babadır...






Yaşarken kıymeti pek bilinmezse de, o göç ederken bu dünyadan mumla aradığımız yegane parçamız, dünyalara değişmez can varlığımız babadır...

Babasız günler dayanıksız çatılara benzer. Onsuz hayat tatsız duygulara gebe...







babasız günler
yaşanmamış dünler gibi


babasız anlar
yaşamak nedir bilmemek zamanlar gibi


babasız hisler
ciğerleri yakan nefesler gibi


ve
babasız gelecekler
her yarın yudumu
zehir zemberek içecekler gibi




........................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
12 Şubat 2010,,,09.56
Mardin