Gözden uzak buralar,hasretleri kucaklayan.Gün görmez ,kervan geçmez dar geçidi.
Ne arayan var, ne uğrayan var, ne bir; ben geldim diyen.Ne de; gidiyorum diyen.
Sensiz boş odam.Dünyaya bakan bir küçük pencerem var.Bazen bakar gözlerimi kanatır,
Karşımdaki uçsuz bucaksız yalnızlık.Ben derim nerdesin ?O der yokum artık bundan sonra!
Der bana ara sıra, hayal meyal en son bir gülücük atar, karışır gider katransı karanlığa.
Tarifi teşrifi olmaz bir sancı ve bir çarpıntı saplanır sol yanıma nedensiz.Yabancıyım nede olsa vuslatlara...

/...An olur özlemlerim gelir aklıma.../

------------------------------------------------

Düşlerime girer,
Uykumun ortasında iki beyaz güvercin...
Birisi hep beraber ağladığım,
Diğeri ise uğruna yandığım.
Ayazda kalmış çaresiz bütün yarınlarım.

Zamansızım bu ara,
Hiç olmadığım kadar sessiz ve üzgünüm.
Karamsar sol yanım,
Kurşuni renkte umutlarım ,
Anlatır beni kor alevler içinde,
Mah sene konmuş bütün acı hatıralarım.

Çok ağır geçiyor sensiz,
Kör olası geçmeyen zaman,
Lâkin bilmem zamansız mı gelir patlar,
Bu bendeki küllenmiş volkan.

Şimdi alacağım koynumdaki deli hasret,
Ver aldığın beni bana,
Kır artık şu yıkılmaz duvarları.
Varsın olsun dönmesin artık.
Ne alacağım kaldı şimdi,
Ne de vereceğim.
Ver aldığın beni bana,
Sen ne dersen de ben buyum beni anla,
İşte/ ben buyum,
Sessiz,
Yalnız ve çaresiz ,
Zamansız...


Yusuf Türkmen