Nedeni bilinmez bir hüzün var bu akşam yüreğimde.Bir burukluk bir kırıklık hissediyorum.Ne aksidirki coşmak isteyipte engellere takılan bir yürek bendeki.Çaresizliğim sevgim kadar büyük...Yıldızlar kaydı gece yarılarımdan.Artık kör karanlıklar hüküm sürüyor bende.Hayalin bile yasak artık bana, gözlerimin daldığı noktada varsın sadece...Hayata küsmüş gülüşlerim arasından küçük bir tebessüm süzülüyor aynadaki aksime...Söylenmeye yüzbin defa değen fakat yüreğimde klepçeli sözler düğümleniyor boğazımda...Sonra acı bir çığlık kopuyor beynimde sen yoksun!Aksim kırılıyor aynada parçalanıyor sen yoksun, dünya dar geliyor canıma, gelmiyorsun!
Ayrılığın anahtarını buldun mu sonunda?Gözleri buram buram hasret kokan yarim...Yokluğun ölümden beter Hasretin vuruyor beni gözlerimin hayalinle buluştuğu anlarda.Öyle güzel bakmak zorunda mıydın bana?
Bütün güzellikleri toplayıp bir buket yapıpta sunabilsem sana, yüreğimide versem yanında.Hatta dünyanın en güzel kokan çiçeği olsa bu...İlk bakışta insanı yüreğinden vuran sonra yavaş yavaş yüreğine akan ve söylenmesi en güzel şeyleri söylenmiş kılan...Hiç gerek kalmasa sözlere, gözler anlatsa sevgilinin ihtiyacı olan her güzel kelimeyi...Gözler bağırsa haykırırcasına seni seviyorum diye...
İşte böyle bir hediye olsada bütün kilitleri açsa sözlerle anlatmaya gerek kalmadan..Dünyanın en engin denizinin en derin yerinde olabilecek kadar sızı veren acılarıda gösterebilse üstelik işte öyle bir çiçek olsa...
Kimisi çiçek dese buna kimisi keramet kimiside rüya, ama o herneyse bende olsa ve sana verebilsem keşke...
İçime hapsediyorum söylenmesi gereken sözlerimi ve artık susuyorum, zamana bırakıyorum ne yapmam gerektiğini bilmediklerimi...