sen kadın ve ben erkek iki kelime konuşabildiğimizde yol almaya başlayacağız dürüstlük bulvarında.

sen kadınken, ’kadınlığın umrumda değil’ edalarım gerçeğimizin burnunu deliyor bir zaman sonra biliyorum ve bendeki o erkeksilik ’senin çok da tın’larındayken dimağını uyuşturuyor, felsefesi trigonometrimizin toptan hikaye...

bal gibi de umrumda ve umrundayken bunca...

bakar mısın lütfen, ne kadar zarif ve güzelsin. hatlarındaki estetik bin yıl uğraşsam çözümlemeye beceremeyeceğim bir şahaser. nasıl ben ’bunu görmüyorum, benim için aslolan beynin’ diyebilirim sen orta yerdeyken bu kadar ayan. bunun yerine onu da gördüğümü ve onun senin olduğunu kabullenmiş bir halde bunun yandan keyfi ile meşgul olacağına sonrasındaki acımsı kızarıklıktan endişe ile barışsan varlığınla güneşe bir halt mı olur

bu arada derim tabi, seni tava getirmek ve senden beklentimi almak için... senden kopardığımı sandığım anda aklıma gelir beynin ve beyinsizliğimin azabını sana çektiririm aldığımla sana basit yaftası takarak.

canım canının çektiğine basmıyorken ve canının kafesine bunca sulanmışken canlarımızı sıkma pahasına bir oyunun her köşe başında ladesimizi tazelemek mi entelektüel dürüst duruşumuz...

dürüst erkek yoktur; çünkü kadın baştan ayağa bir plan manzumesi...

illa ki çözesin

çözememen bir eğlence
çözmeye teşebbüsün kahkaha
ve çözümsüzlüğü kabul artı tırnak...