Daha kaç gece sensiz doğacak güneş üzerime ya da daha ne kadar yanmalıyım sen yokken senin ateşinde. Ya da ben neyim ki sensiz bu dünya da. Kaç kez daha uyanmalıyım rüyalarımda seni görüp. Ya da daha kaç kez uyumayı beklemeliyim olur da seni rüyamda görürüm diye. Ne çok şey istemişim senden beni sevmeni ve sen ne kadar bağlamışsın yüreğimi ellerine. Ne zaman kurtulur ki ruhum esaretinden. Ya da bunu isteyen kim ki. Ben seninle var oldum bu dünya da sende tattım severken acıların en mutluluk verici olanını. Ben seninle mutluyum sen olsan da yanımda olmasan da. Ben sana hapsolmuşum ne tarafa dönsem senden bir parça. Ne tarafa dönsem şu dünya da senin hayallerin. Ben diye bir şey çoktan terk etti beni her şey sen oldun her nefes her bakış her haykırış sen oldun sen sen sen…
Daha neler yazmalıyım daha kaç kere dökmeliyim kelimeleri yazıya sadece ağlamak için. Bilirsin erkekler kelimelerle ağlar. Kelimeler yazıya göz yaşları içime dökülüp duruyor. Boğazım düğüm düğüm. Kelimelerim patavatsızca savuruyor kendisini bu dünyaya. Her nefes seni soluyor her bakış sana yeniden aşık oluyor. Ben hala neden sana aşığım ki. Neden hala yapayalnızım. Çok mu şey istiyorum şu kısacık dünya da.
Git desemde ben sen gitme ruhumun en derin sessizliğinde. Ölesiye seviyorum seni sen çoktan gtimiş olsanda en sessiz yalnızlıklara…