Mektepli Yarim / Küçük bir aşk hikayesi-2




Bölüm – 2






Son beş ayda, beş ay sana sarılıp öptüğümün onda birini son beş yılda ona sarılıp öpmedim. Çünkü her daim beni kendisinden uzak tutacak bahaneler buldu. Sen ise tam aksini yaparak her gelişinde bu adama sarılarak öptün.
Akşam yanında otururken hem gururu, hem de üzüntüyü bir arada yaşadım. Bana o kadar güveniyordun ki gecenin on 0birinde benimle dolaşmayı göze alıyordun.. Bu beni gururlandırdı. Üzüldüm seni sevmekle senin güvenine ihanet etmiş gibi hissediyorum kendimi bazen içim içimi yiyiyor. Bu yazıları okuduktan sonra büyük bir olasılıkla bir daha yanıma gelmeyebilirsin. Ne karar verirsen ver haklı olan sensin.
Bir de benim dikkat ettiğim başka bir konu da senin her dile getirişimde, itiraz ettiğin bir şey var. Ben şiir yazma konusunda bir yere geldiysem hani derler ya her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır. Benim arkamda da sen varsın. Senin arkamda olduğunu bilmek bana gurur veriyor. yazdıklarımı ilgiyle okuman olumlu yada olumsuz eleştirilerini benimle tartışman bana olan en büyük yardımındı. Ve itiraz etsen de, senin için kendime işte bu benim kadınım diye düşünme hakkını tanıyorum. Nasıl olsa kaybedecek bir şeyim kalmayacağına göre rahatlıkla son defa seni seviyorum Neva diyebilirim. Seni çok seviyorum Neva.
Son bir şey daha hatırlatmadan edemeyeceğim. B genelde ufak şeylerden mutluluk çıkarmasını bilen biriyim bana bir kere de Turgay demen yetti arttı.


20.04.2004/ Perşembe
Bir tanesine
Turgay okur





Eğer yazdıklarımı okuyup şu ana kadar idam hükmümü imzalamadıysan ( Hala mektupları demeye dilim varmıyor.) Son defa beni dinleyip, bana itiraz etmemiş olursun mekteplim. Sen İstanbul il sınırlarından çıkıp geleceğine koşarken arkana yaslanıp ilk satırları okumaya başlayabilirsin. Senin kafanı bulandıracağım için senden şimdiden özür diliyorum.
Senin adresini ısrarla istedim ama bilerek ya da bilmeden vermedin. Benim işimi bir o kadar zora sokmuş oldun. Şimdi sana kitapları nasıl ulaştıracağım. Eğer mümkün olsaydı yanaklarından öpmek yerine dudaklarını tercih ederdim, bedel olarak ta geri kalan ömrümün sadece bir günümü kendime ayırırdım. Ben buyum sevgilim her halde bu yaştan sonrada değişme şansım yok. Biliyorum ki bu gün seninle beraber geçireceğim son birkaç saatin tadını doya, doya çıkarmaya çalışacağım.

02.06.2006. Cuma

Bu gün gidişinin sekizinci günü, senden ayrı geçen tam sekiz gün ve ayrı geçecek yüzlerce sekiz günden biri. Sensizliğin acısı yüreğime oturdukça benim de dayanma gücüm gittikçe zayıflıyor. Keşke azıcık umudum olsaydı dünyalar benim olurdu. Neva’m ama senin o uzlaşmaz tutumun asla böyle bir mutluluğu bana yaşatmazsın. Tek tesellim geriye iki hafta daha kaldı. İki haftalık bir umut

05.06. 2006. Pazartesi
Devamı var