ÇEKİLDİ KARANLIĞIN ZİFİR SURETİ…

Gecenin karanlık yüzünde aradım; zifir hüznümü.
Yaklaştıkça suretine ılık nefesini vurdu benliğime,
Katran karası geçmişimin…


Bir ses duyuldu.
Gecenin sessiz iniltisinde…


‘’ Dur ölümlü benden kaçma ! Ben, senin bedbaht tenhalarda kaybolmuş öteki yarınım.‘’


Korkun benden mi? Ecel bekçisinden mi? ‘’


Sesi kesildi, çığlıkların.
Zaman bir bir akarken ağıtlarla devrildi, yığıldı yere aydınlık…
Düştü gözden bir hamlede…


Kehribar karanlık soluksuz kaldı. İndi ılık ılık iliklerime…
Zindan kuytular, çöreklendi titreyen bedenime.

E’veallah! Haykırdı hiçliğim umarsızca…

‘’ İsimsiz korkularım ne senden, ne ecel bekçisinden…
Sakın ola aldanma…’’


‘’ Tek ürperten tirtir titreten çaresizliğe gömen, ya hesap veremezsem içimdeki o masum ürkek çocuğa…’’


Şimdi sorarım sana İsmi cismi olmayan ey karanlık…



‘’ Benden alacağın tek bu beden değil mi?

Ruhum evvelinden bende değil ki..’’


M.EMİR DEMİR