Bulutları düşün o sonsuz beyazı. İnanırsan orada olmak hiç de zor değil sadece inanmayı dene ’imkânsız ‘deme sus sadece dediklerime kulak ver.

Bulutları düşün sen sadece, sonsuz beyazı o ayak gıdıklayan yumuşaklığı. Biraz gezdiğini düşün hafif için ürpersin nemden. Her şeyden ve herkesten uzakta olduğunu düşün dertlerinden, üzüntülerinden ve yaşanmışlık sarhoşu derin kesikli anılarından. Çiçekler ek bulutlara ’bu kadarda olmazmış’. İmkânsız değil sen yeter ki inan. Çiçeklerle donat sarı, yeşil, mor ne renk istersen saç güllerini o dünyaya orası senin. Sonra ırmaklar akıt bir buluttan diğerine masmavi mavinin derininde özlemlerini bul, balıklar yüzdür rengârenk özgürlüğünü bul. Gel bir bulutun kıyısına yeryüzüne bak insanların çaresizliklerini gör de sevin sen uzaktasın onlardan.
Ağaçta ek bulutlara yemyeşil, ulu ağaçlar yaprakları arasından güneşi süz deminde dinlen.
Ya ‘Olmaz’ deme Gez o dünya senin, ayaklarında hisset serinliği zihnini ver bu dünya başka güzel. Tadını çıkar huzurunun. Biraz daha gez ileride bir şelale var yeryüzüne akan baksana ne güzel git yanı başına yeryüzüne düşüşünü izle bir sevgiliden diğer bir sevgiliye akışını izle.

Bir kuşta olabilirsin denemeden ‘yok’ deme dene bir kere aç kollarını bak uçuyorsun. Süzül bulutlardan yeryüzüne diklemesine bir iniş yapmayı dene. Rüzgârın tenini gıdıklayışını hisset hani küçükken salıncakta sallanırken hissettiğin o duyguyu anımsa. Şimdi yükseklere uç en yükseğe çok yükseğe yorulmak yok sana, çık dünyadan ’uzayda mı uçacağım?’deme yap dediklerimi çırp kanatlarını sonsuza doğru git hadi karanlık biliyorum sen git bak rengarenk yıldızlarda var öyle uç ki evrenin sonuna gel...