düşünüyorumda belkide en güzeliydi seni uzaktan sevmek yarattığım bir sen’e aşık olmak ,rüyalarımı süsleyen bir çift göz,kalbimi ısıtan iki çift söz.kim bilir belkide en iyisiydi seni uzaktan sevmek.sana dokunamamak,seni hissedememek,gözlerinle kalbimi en yakından birleştirememek,üşüdüğümde sana sarılamamak,hüznümü,kederimi,sevincimi seninle paylaşamamak,nefes alışını dinleyememek,istediğim an arayamamak....ne kadar acıda olsa belkide en iyisiydi böylesi. en iyisiydi....seni sensiz yaşamak!belkide sensiz yaşadığım için çok sevdim seni.belli belirsiz gelip gitmelerin alıştırıp kendine bir anda yok oluşların belkide bunlardı sana olan tutkumun sebebi.sebepsiz yere sevdim seni,biliyorum diyeceksin sebepsiz sevmek mi olur diye olur!hemde bal gibi olur.seni kendime sebep yapıp sevdim ben,gidişlerin felaketimdi,gelişlerine hiç sevinmezdim onun için hep gidişini hayal ettim hemde hiç ardına bakmadan ne kadar acıda olsa gidişlerin gidişini bile çk sevdim geri gelişini düşleyerek.belkie sevmiyorum değişlerini sevdim her sevmiyorum değişin en ağır tokat oldu belki yüzüme çarpan ama ben senin birgün beni sevebilme ümidini sevdim,en ağır darbede olsa bu söz yüzüme senden gelen darbeleri sevmeyi sevdim.kim bilir belkide yalanlarını sevdim gözlerime baka baka söylediğin her sözün yalan olduğunu bile bile senin yalanlarını kendi gerçeğim yaparak sevdim.belkide.....düşünüyorumda belkide en güzeliydi seni uzaktan sevmek.bırak ben seni uzaktan seveyim çünkü ben seni değil seni sevmeyi sevdim evet inan bana hiç sevmedim seni,sevdiğim yarattığım içimdeki sendin bırak öyle kalsın...ne sevgimi,ne yarattığım seni benim bile yok etmeye gücüm yetmezken sen hiç uğraşma yok yere hayalinle dolu kalbimde senin gerçeğine yer yok ona göre;)